Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 września 2015 r., sygn. I SA/Lu 976/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz, WSA Andrzej Niezgoda, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 września 2015 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w L. (dalej - DIS) na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej - O.p.), po rozpatrzeniu odwołania B. B. (dalej - podatnik, skarżący, strona) od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (dalej - DUKS) z dnia [...] kwietnia 2014 r., określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w wysokości 178.558 zł, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu DIS podał, że powodem wydania decyzji przez DUKS były ustalenia postępowania kontrolnego, z których wynika, że faktury VAT wystawione przez Z. C. na rzecz skarżącego - prowadzącego działalność usługową w zakresie serwisowania automatów do gier o niskich wygranych - nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Uwzględniając te faktury w swoich rozliczeniach, podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 239.500 zł.

Niezgadzając się z tymi ustaleniami pełnomocnik strony złożył odwołanie od decyzji DUKS zarzucając jej: naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 190 § 2 w związku z art. 123 § 1 O.p. poprzez uniemożliwienie stronie postępowania udziału w każdym stadium postępowania dowodowego i nieprzeprowadzenie w toku prowadzonego postępowania podatkowego dowodów z zeznań świadków, wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji; art. 187 § 1 oraz art. 191 O.p. poprzez błędną ocenę zebranego materiału dowodowego oraz art. 187 § 1 w związku z art. 122 O.p. poprzez nieuwzględnienie dowodów z zeznań świadków przesłuchanych w toku postępowania karnego. Pełnomocnik zarzucił także naruszenie art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i nieuwzględnienie wykazanych przez podatnika kosztów uzyskania przychodu.