Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 września 2015 r., sygn. I SA/Gl 101/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk (spr.), Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Protokolant Ewelina Cyroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2015 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej "SKO" lub "Kolegium"), działając m.in. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej O.p.) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta O. z dnia [...] r. nr [...] określającą A S.A. w W. (dalej "Spółka") wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy przedstawił ustalony

w sprawie stan faktyczny.

Wskazaną decyzją z dnia [...]r. Burmistrz Miasta O. określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na rok 2010 od budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w kwocie [...] zł.

W odwołaniu wniesionym od tej decyzji Spółka wniosła o jej uchylenie w całości oraz przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Decyzji organu I instancji zarzuciła naruszenie:

1) art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 1 pkt 6 w zw. z art. 210 § 4 O.p., poprzez zaniechanie podjęcia niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, co skutkowało brakiem ustalenia stanu faktycznego oraz poprzez wadliwość uzasadnienia zaskarżonej decyzji;

2) art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r.

o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm. - obecnie t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 - dalej u.p.o.l.) poprzez przyjęcie, że zbiornik na gaz płynny stanowi jednocześnie kilka kategorii budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, podczas gdy na gruncie przepisów prawa podatkowego, zakwalifikowanie zbiorników LPG do kilku kategorii budowli jednocześnie i to bez właściwego ustalenia istotnych, z punktu widzenia wszystkich tych kategorii, cech obiektów - jest niedopuszczalne.