Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. VI SA/Wa 708/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] grudnia 2014 r., znak [...] w przedmiocie udzielenia koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża soli [...] w okolicach P. wraz z kopalinami towarzyszącymi postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] grudnia 2014 r. w przedmiocie udzielenia koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża soli [...] w okolicach P. wraz z kopalinami towarzyszącymi. Skarżąca wniosła jednocześnie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżąca podniosła m. in., że rozpoczęcie przez K. S.A. (dalej uczestnik) działalności objętej koncesją spowoduje - stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (dalej pgg) nieodwracalne skutki prawne. Ponadto - w ocenie skarżącej brak wstrzymania zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją koncesji ograniczy kompetencje orzecznicze Sądu, gdyż nie będzie możliwe stwierdzenie nieważności ww. decyzji, a jedynie ustalenie wydania jej z naruszeniem prawa (art. 145 § 1 ppsa), a ponadto, po upływie roku od rozpoczęcia prowadzenia działalności koncesyjnej przez uczestnika nie będzie możliwe uchylenie koncesji w przypadku stwierdzenia zaistnienia przesłanek do wznowienia postępowania, określonych w art. 156 kpa. Ponadto skarżąca podniosła, że zgodnie z jednolitym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Komisji Europejskiej czynność prawna na podstawie której została udzielona pomoc bezprawna, powinna być uznana przez sądy krajowe za nieważną, jako że pomoc ta została udzielona z naruszeniem przepisów bezpośrednio skutecznych w państwach członkowskich. W szczególności, jak wynika z punktu 28 Komunikatu Komisji w sprawie egzekwowania prawa dotyczącego pomocy państwa przez sądy krajowe (2009/C 85/01), sądy krajowe mogą wydawać rozstrzygnięcia w celu zapobiegania wypłacie pomocy niezgodnej z prawem, czy też nakazywać zwrot pomocy niezgodnej z prawem. W odniesieniu do zapobiegania wypłacie pomocy niezgodnej z prawem w punkcie 28 Komunikatu wskazano, że obowiązki sądów krajowych nie ograniczają się do egzekwowania zwrotu niezgodnej z prawem pomocy, która została już wypłacona, ale w przypadku gdy niezgodna z prawem pomoc ma zostać dopiero wypłacona, obowiązkiem sądu krajowego jest zapobiec dokonaniu takie wypłaty. Skarżąca podkreśliła, iż w razie rozpoczęcia przez uczestnika działalności objętej koncesją, stwierdzenie nieważności decyzji i poprzedzającej ją koncesji, a więc aktów na podstawie których została przyznana uczestnikowi pomoc publiczna, zostanie istotnie ograniczona.