Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. I SA/Po 1027/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka po rozpoznaniu w dniu 08 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku EO o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi EO na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Skarżący EO, reprezentowany przez adwokata, pismem z dnia [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry. Równocześnie wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na realne niebezpieczeństwo wyrządzenia jemu znacznej szkody oraz trudnych lub wręcz niemożliwych do odwrócenia skutków, jakie może spowodować wykonanie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podał, że brak wstrzymania wykonania decyzji skutkować będzie realnym zagrożeniem dla jego dalszego bytu i wiążącą się z tym znaczną szkodą oraz trudnymi do odwrócenia skutkami. Podkreślił, że osiągane przez niego miesięczne dochody nie dają mu możliwości uiszczenia wymaganej zaskarżoną decyzją kwoty, bez jednoczesnego spowodowania poważnych trudności jak też istotnego uszczerbku w jego stanie majątkowym, a tym samym w codziennej egzystencji. Oczywistym jest zatem w takiej sytuacji, że w razie braku udzielenia tymczasowej ochrony z art. 61 § 3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, mogą wystąpić trudne czy wręcz niemożliwe do odwrócenia skutki. Bieżąca sytuacja finansowa skarżącego nie daje mu bowiem możliwości uiszczenia wymierzonej w stosunku do niego kary pieniężnej, która znacznie przekracza uzyskiwany przez niego dochód. Zapłacenie takiej kwoty znacznie wykracza zatem poza możliwości finansowe skarżącego a w takiej sytuacji udzielenie ochrony tymczasowej jest w zasadzie niezbędne i jednocześnie konieczne z uwagi na konieczność zapewnienia skarżącemu egzystencji na przynajmniej minimalnym poziomie. Skarżący podniósł, że dokonując oceny, czy wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków z samej swej istoty musi odnosić się do przyszłości, gdyż tylko w ten sposób możliwym staje się ustalenie faktycznego wpływu wykonanej decyzji na sytuację strony. Instytucja udzielenia ochrony tymczasowej, przewidziana w art. 61 § 3 ustawy, ma uchronić stronę przed skutkami wykonania decyzji, które to skutki mogą wystąpić tylko w przyszłości, stąd sama ocena stanu teraźniejszego, z chwili orzekania, nie będzie wystarczająca dla oceny konieczności wstrzymania wykonania decyzji.