Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 lipca 2015 r., sygn. II SA/Ol 490/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2015r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Gminy Gietrzwałd z dnia 17 marca 2015r., Nr V/33/2015 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy Gietrzwałd z dnia 17 marca 2015 roku nr V/33/2015 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych nad jeziorem Wulpińskim w obrębie Unieszewo gmina Gietrzwałd w części dotyczącej § 5 pkt 2 w zakresie sformułowania "przy czym przez powierzchnię całkowitą zabudowy należy rozumieć łączną powierzchnię zabudowy wszystkich budynków na działce budowlanej", § 7 ust. 3 pkt 2, § 8 w zakresie ustaleń dotyczących terenów Upk. 01 i Upk. 02 oraz Upw. 01, 2. w pozostałym zakresie oddala skargę; 3. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części opisanej w pkt 1. wyroku.

Uzasadnienie

Rada Gminy Gietrzwałd, powołując się na art. 20 ust. 1 w związku z art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015r. poz. 199, dalej jako: u.p.z.p.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j Dz.U. z 2013r. poz. 594 ze zm., dalej jako: u.s.g.), podjęła w dniu 17 marca 2015r. uchwałę nr V/33/2015 w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych nad jeziorem Wulpińskim w obrębie Unieszewo, gmina Gietrzwałd.

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Wojewoda Warmińsko- Mazurski, reprezentowany przez radcę prawnego - D. G., żądając stwierdzenia jej nieważności w części dotyczącej § 5 pkt 2 uchwały, w zakresie dotyczącym sformułowania "przy czym przez powierzchnię całkowitą zabudowy należy rozumieć łączna powierzchnię zabudowy wszystkich budynków na działce budowlanej", § 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 uchwały oraz § 7 uchwały - w zakresie ujętych w tabeli ustaleń dotyczących terenów Upk.01, Upk.02, Upw.01. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że w treści § 5 pkt 2 uchwały Rada zdefiniowała pojęcie "intensywność zabudowy" określając je jako "wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej" i precyzując, iż "przez powierzchnię całkowitą zabudowy należy rozumieć łączna powierzchnię zabudowy wszystkich budynków na działce budowlanej". Definicja zawarta w art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. określa intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej. Zatem Rada doprecyzowała tę definicję, wskazując jak należy rozumieć pojęcie "powierzchni całkowitej". Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny we Wrocławiu podano, że rada gminy nie jest uprawniona do regulowania ani doprecyzowywania w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sposobu ustalania wskaźnika zabudowy. Podniesiono także, że w odniesieniu do terenów oznaczonych symbolami Upk.01, Upk.02, Upw.01 Rada nie wypełniła dyspozycji art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. Na tych terenach Rada dopuściła możliwość sytuowania obiektów budowlanych, jednak wbrew wymogom ustawowym, nie określiła gabarytów planowanych na tym terenie obiektów, w tym przede wszystkim ich maksymalnych wysokości. Dla terenów tych nie ustalono również minimalnej i maksymalnej intensywności zabudowy. Dlatego tez w ocenie Wojewody ustalenia planu dotyczące przedmiotowych terenów winny zostać wyeliminowane. Wyjaśniono ponadto, że z uwagi na upływ 30-dniowego terminu organ nadzoru nie mógł wyeliminować zakwestionowanych zapisów uchwały w drodze rozstrzygnięcia nadzorczego.