Wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. III SA/Łd 370/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.) Protokolant asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Dowódcy [...] Brygady Kawalerii Powietrznej w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zawarcie kolejnego kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej oddala skargę.

Uzasadnienie

III SA/Łd 370/15

UZASADNIENIE

Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Dowódca [...] Brygady [...] w T. utrzymał w mocy rozkaz personalny Dowódcy [...] Batalionu [...] w L. z dnia [...], nr [...] wydany w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zawarcie kolejnego kontraktu na pełnienie zawodowej kontraktowej służby wojskowej ze starszym szeregowym E. K.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia 15 grudnia 2014 r. E. K. wystąpił do Dowódcy [...] Batalionu [...] w L. z wnioskiem o zawarcie kolejnego kontraktu na pełnienie kontraktowej zawodowej służby wojskowej. Zaznaczył jednocześnie, że na dzień złożenia wniosku pełni służbę na podstawie kontraktu terminowego nr [...] zawartego na okres 18 miesięcy od dnia 5 września 2013 r. do 14 marca 2015 r.

Rozkazem personalnym z dnia [...] Dowódca [...] Batalionu [...] w L. nie wyraził zgody na zawarcie z E. K. kolejnego kontraktu. Uzasadniając organ I instancji wskazał, że żołnierz nie spełnia wymogu określonego w art. 15 ust. 3 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, tj. nie posiada oceny co najmniej dobrej z ostatniej opinii służbowej.

Odwołując się od powyższego rozkazu personalnego skarżący zarzucił błędną wykładnię art. 15 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych poprzez przyjęcie, że decyzja wydana na podstawie powołanego przepisu ma charakter uznaniowy. Wniósł o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia i wyrażenie zgody na zawarcie kolejnego kontraktu bądź o uchylenie rozstrzygnięcia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenie przez organ I instancji. Uzasadniając pełnomocnik skarżącego wskazał, że z treści art. 15 ust. 1 powołanej ustawy wynika, iż inicjatywa wystąpienia z wnioskiem o zawarcie kontraktu na pełnienie służby stałej należy do żołnierza pełniącego służbę kontraktową, który jest zobowiązany do złożenia stosownego wniosku najpóźniej na 3 miesiące przed upływem zakończenia kontraktu. Jednocześnie z powołanego przepisu wynika, że w takim przypadku zawarcie kolejnego kontraktu jest obligatoryjne. Pełnomocnik zarzucił nadto, że rozpatrując wniosek organ nie wziął w ogóle pod uwagę kwalifikacji i doświadczenia jego mocodawcy, co nie powinno pozostawać bez znaczenia na wynik rozstrzygnięcia. Zaznaczył także, że w myśl art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, żołnierz może pełnić służbę kontraktową maksymalnie przez okres 12 lat, wliczywszy w ten okres wszystkie nieprzerwane okresy pełnienia służby na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej. Powyższe oznacza, że odmowa zawarcia kolejnego kontraktu oznacza w praktyce zwolnienie strony z zawodowej służby wojskowej przed nabyciem jakichkolwiek praw do zaopatrzenia emerytalnego oraz konieczność zmiany zawodu i poszukiwania pracy.