Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Wa 2667/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi A. poprzednio A. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r., 2006 r., 2007 r., 2008 r., i 2009 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. poprzednio A. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki kwotę 107.217 zł (słownie: sto siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że A. poprzednio A. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (dalej jako "Strona", "Fundusz" lub "Skarżący") wnioskiem z dnia 20 grudnia 2010 r. wystąpił o stwierdzenie i zwrot nadpłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych za lata 2005-2009 w kwocie 10.889.901,95 zł, pobranego przez następujących płatników: Bank [...] S.A., [...].S.A., [...] S.A. , Bank [...].S.A., [...]. S.A., [...] S.A.( obecnie Bank [...] S.A.), [...] S.A., [...] S.A., [...] S.A., [...] S.A. Strona uzasadniając wniosek stwierdziła, że jest amerykańskim funduszem inwestycyjnym zajmującym się działalnością inwestycyjną, w tym inwestowaniem w akcje polskich spółek. Ponadto wyjaśniła, że w latach 2005 - 2009 posiadała akcje niektórych spółek z siedzibą w Polsce, które wypłacały dywidendy na Jego rzecz. Spółki, działając jako płatnicy, od kwot dywidend wypłacanych na rzecz Funduszu pobrały podatek u źródła, tj. 15 % zgodnie z art. 22 ust. 1 i art. 22a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") w zw. z art. 11 ust. 2b Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178 i 179), dalej: "Umowa polsko-amerykańska". Fundusz przytaczając art. 56 Traktatu z dnia 25 marca 1957 r. ustanawiającego Wspólnotę Europejską w brzmieniu obowiązującym w latach 2005-2009 (Dz. U. z 2004 r., Nr 90, poz. 864/2, dalej: "TWE") o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE seria C z 2008 r. Nr 115, poz. 47, ze zm.; dalej: "TFUE"), powołała się na zasadę swobody przepływu kapitału, która, w Jego opinii znajduje zastosowanie zarówno w stosunkach pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, jak i w stosunkach pomiędzy państwami członkowskimi i państwami trzecimi (np. USA). Jego zdaniem ww. zasada gwarantuje zniesienie wszelkich restrykcji dotyczących przepływu kapitału oraz zniesienie wszelkiej dyskryminacji opartej o narodowość lub siedzibę strony, albo miejsce gdzie taki kapitał jest inwestowany. Tym samym odmienne traktowanie podatników może dotyczyć wyłącznie przypadków, w których obiektywnie sytuacja podatników nie jest możliwa do porównania lub jest to uzasadnione względami ogólnego interesu. W związku z powyższym Skarżący doszedł do przekonania, że opodatkowanie otrzymanych dywidend należy rozpatrywać w świetle art. 56 TWE, który zakazuje jakiegokolwiek dyskryminacyjnego traktowania takich wpłat przez państwo polskie. Według Strony polskie przepisy regulujące opodatkowanie zagranicznych funduszy inwestycyjnych w zakresie obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od dywidend, przy jednoczesnym zwolnieniu z podatku krajowych funduszy inwestycyjnych, są niezgodne z art. 56 TWE. W ocenie Funduszu zwolnienie wynikające z art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. przysługuje jedynie funduszom inwestycyjnym z siedzibą w Polsce i nie ma zastosowania w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych z siedzibą w innych państwach (członkowskich czy trzecich), których działalności nie reguluje ustawa o funduszach inwestycyjnych. Konsekwencją tej regulacji jest z jednej strony zwolnienie od podatku krajowych funduszy inwestycyjnych, a z drugiej strony obciążenie zryczałtowanym podatkiem dochodowym dywidend otrzymanych przez fundusze zagraniczne, zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., tj. z uwzględnieniem umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. W rezultacie, Strona stwierdziła, że odmienne opodatkowanie funduszy krajowych i zagranicznych w zakresie wypłaty dywidend uzyskiwanych od polskich spółek jest sprzeczne z art. 56 TWE i ogranicza zasadę swobodnego przepływu kapitału. Jednocześnie jej zdaniem, w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania wyjątek przewidziany w art. 57 TWE, który zezwala na stosowanie wobec państw trzecich ograniczeń swobody przepływu kapitału pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w dniu 31 grudnia 1993 r., jako, że przedmiotowe zwolnienie dla funduszy inwestycyjnych (przewidziane w art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p.) zostało wprowadzone do polskiej ustawy podatkowej po tej dacie. Podsumowując Fundusz zwrócił uwagę, że różne traktowanie przez przepisy u.p.d.o.p. funduszy inwestycyjnych w zależności od miejsca ich siedziby naruszyło zasadę zakazu dyskryminacji, o której mowa w art. 12 TWE oraz zasadę swobodnego przepływu kapitału. W jego przekonaniu z uwagi na sprzeczność polskich przepisów podatkowych naruszających prawo unijne pierwszeństwo należało przyznać przepisom prawa wspólnotowego, stosownie do art. 91 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z dnia 16.07.1997 r., dalej: "Konstytucja RP"). W związku z powyższym Skarżący zakwestionował zasadność poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanych Spółce dywidend przez ww. płatników i wystąpił z wnioskiem o zwrot nienależnie zapłaconego podatku. Jednocześnie Fundusz po uwzględnieniu korekty wniosku (z kwoty 10.889.901,95 zł do kwoty 10.307.239,33 zł) skorygował także wniosek w zakresie okresu, za który powstała wnioskowana nadpłata dodając 2009 r.