Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. I SAB/Wa 436/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi I. D. na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o odszkodowanie za nieruchomość 1. zobowiązuje Prezydenta [...] do wydania orzeczenia w przedmiocie wniosku o ustalenie odszkodowania za nieruchomość położoną w [...] przy ulicy [...] ozn. hip. jako "[...]", w terminie trzech miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza Prezydentowi [...] grzywnę w wysokości 2000 (dwa tysiące) złotych; 4. zasądza od Prezydenta [...] na rzecz skarżącej I. D. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta [...] polegającą na nierozpoznaniu jej wniosku o zwrot nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] ozn. hip. jako "[...]" objętą działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, sprecyzowanym następnie poprzez wskazanie, iż wnioskodawca wnosi o odszkodowanie. W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że postępowanie w sprawie toczy się od dnia [...] sierpnia 1992 r., kiedy to skarżąca złożyła swój pierwszy wniosek. Następnym wnioskiem - datowanym na dzień [...].11.2009 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie odszkodowania na podstawie przepisu art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r., o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. nr 261, poz. 2603). W związku z brakiem podejmowania przez organ czynności mających na celu zakończenie postępowania, w dniu 25 listopada 2014 r. skarżąca wystąpiła do Wojewody [...] z zażaleniem na bezczynność Prezydenta [...]. W dniu [...] lutego 2015 r. Wojewoda [...] wydał postanowienie nr [...], którym uznał zażalenie przez I. D. za uzasadnione i wyznaczył Prezydentowi [...] dodatkowy termin na załatwienie sprawy. Prezydent [...] wbrew nałożonemu na niego zobowiązaniu nie podjął jednak merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. Skarżąca podniosła, że Prezydent [...] pozostaje nadal w bezczynności w prowadzeniu postępowania.