Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. III SA/Wa 1954/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2009 r., 2010 r., 2013 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżący - Z. M. , pismem z 10 sierpnia 2013 r. wniósł o umorzenie podatku od towarów i usług za marzec 2013 r. Stwierdził, że nie jest w stanie uregulować zaległego podatku ze względu na zły stan zdrowia, długotrwałe i kosztowne leczenie wraz ze zwolnieniem lekarskim w okresie od [...] sierpnia 2012 r. do lipca 2013 r., które skutkowało zakończeniem działalności gospodarczej. Wszystkie posiadane środki Skarżący wydał na leczenie, rehabilitację i utrzymanie się w stanie funkcjonowania życiowego oraz na spłatę zaległości bankowych (kredyty, karty kredytowe), co było jego priorytetem, celem nadrzędnym i miało uzasadnienie społeczne. Skarżący dołączył orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz opinię sądowo-psychiatryczną. Powołując się na tę opinię prosił o "nie nękanie, nie nachodzenie i wypełnianie swoich obowiązków służbowych w sposób godny według norm etycznych i według opinii i zaleceń lekarzy biegłych sądowych co jest zawarte w w/w opinii".

W piśmie z 12 września 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu podatkowego, Skarżący wniósł o całkowite umorzenie wymaganych zobowiązań finansowych wraz z odsetkami. Wyjaśnił, że z uwagi na stan zdrowia nie może brać udziału w żadnych czynnościach urzędowych i procesowych. Od zachorowania w 1996 r. Skarżący stale korzystał z pomocy opieki społecznej aż do 2006 r., kiedy to postanowił się usamodzielnić i podjął ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, aby nie być obciążeniem dla Państwa. Załamanie stanu zdrowia było bezpośrednią przyczyną niedopilnowania ciążących na Skarżącym obowiązków oraz zadłużenia wobec Urzędu Skarbowego i banków, co doprowadziło do zamknięcia firmy.