Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 14 maja 2015 r., sygn. I SA/Po 653/15

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku EO o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi EO na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kwiecień, czerwiec i lipiec 2010 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Skarżąca EO, reprezentowana przez radcę prawnego, pismem z dnia [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kwiecień, czerwiec i lipiec 2010 r. Równocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji przez organ na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 P.p.s.a., a w przypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji przez organ, na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. o wstrzymanie przez Sąd wykonania zaskarżonej decyzji w całości, z uwagi na fakt, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody i spowodowania w stosunku do niej trudnych do odwrócenia skutków. W uzasadnieniu wniosku podała, że natychmiastowa egzekucja należności doprowadzi do utraty płynności finansowej prowadzonego przez skarżącą przedsiębiorstwa, a w konsekwencji może spowodować konieczność złożenia wniosku o upadłość i spowoduje utratę pracy przez pracowników zatrudnionych w jej przedsiębiorstwie. Podała również, że ewentualne natychmiastowe wykonanie decyzji osłabi jej wiarygodność w kontaktach z podmiotami finansowymi i stanowić będzie także przeszkodę do załatwienia ewentualnych dalszych umów kredytowych lub leasingowych. Może to także doprowadzić do rozwiązania już zawartych umów kredytowych, zawartych z związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Należność zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług jest znaczna (łączna kwota określonego zobowiązania wraz z odsetkami na dzień wydania upomnienia, t.j. [...] wyniosła [...]). Egzekucja tej należności mogłaby doprowadzić do następstw trudnych do odwrócenia z uwagi na fakt, iż może ona pozbawić skarżącą środków koniecznych do utrzymania oraz bardzo negatywnie wpłynąć na płynność finansową prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa. Szkoda jaka mogłaby być wyrządzona przez wszczęcie egzekucji nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia. Wprawdzie teoretycznie możliwy jest fizyczny zwrot wyegzekwowanej sumy w razie uchylenia przez Sąd zaskarżonej decyzji, ale nie przywróci to utraconej przez przedsiębiorstwo skarżącej płynności finansowej, która w wyniku ściągnięcia tej należności mogłaby spowodować konieczność likwidacji przedsiębiorstwa, co stanowi istotną i trwałą zmianę rzeczywistości. Ponadto w przypadku skierowania egzekucji do nieruchomości skarżącej (t.j. stacji paliw, magazynów) i ich ewentualne zbycie w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, pozbawi skarżącą środków trwałych stanowiących o bycie prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa i definitywnie przekreśli możliwość odtworzenia prowadzonego przedsiębiorstwa w kształcie sprzed egzekucji.