Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 maja 2015 r., sygn. II SA/Ol 254/15

Dnia 5 maja 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2015 roku sprawy ze skargi L. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wszczęcia postępowania dotyczącego umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia "[...]" wydanym z upoważnienia Burmistrza Miasta S. przez Kierownika Sekcji Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S., na podstawie art. 61a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.), odmówiono wszczęcia postępowania z wniosku L. P. z dnia 8 grudnia 2014r. w sprawie umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. W uzasadnieniu podano, że decyzją z dnia "[...]" orzeczono, iż zasiłek pielęgnacyjny pobrany w okresie od dnia 1 maja 2008r. do dnia 28 lutego 2013r. w łącznej wysokości 8.874 zł stanowi nienależnie pobrane świadczenie rodzinne. Następnie decyzją z dnia "[...]" organ zażądał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych wraz z ustawowymi odsetkami i na prośbę strony ustalił sposób spłaty w formie rat. W odwołaniu od tej decyzji L. P. zawarła wniosek o umorzenie nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego, wskazując że ma 81 lat, utrzymuje się z renty, która wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym wynosi 960 zł, zamieszkuje z córką i jej pięciorgiem dzieci. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. decyzją z dnia "[...]" uchyliło decyzję z dnia "[...]" i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, wskazując także na konieczność rozpatrzenia wniosku o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń. Decyzją z dnia "[...]" organ I instancji odmówił umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych wraz z ustawowymi odsetkami, a strona od powyższej decyzji nie wniosła odwołania i w dniu 19 listopada 2013r. decyzja ta stała się ostateczna. Decyzją z dnia "[...]" organ zażądał od strony zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych wraz z odsetkami. Od tej decyzji strona wniosła odwołanie, w którym zawarła kolejny wniosek o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. utrzymało w mocy decyzję nakazującą zwrot nienależnie pobranego świadczenia, wskazując jednocześnie na konieczność rozpatrzenia wniosku o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń. Postanowieniem z dnia "[...]" organ odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranych świadczeń. W dniu 8 grudnia 2014r. L. P. ponownie zwróciła się z prośbą o umorzenie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. Podano, że zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a. gdy żądanie, o którym mowa w art. 61 k.p.a. zostało wniesione przez osobę nie będącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Podkreślono, iż ustawodawca wprowadził w powyższej regulacji dwie samodzielne i niezależne przesłanki wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania. Jedną z nich jest zaistnienie innych uzasadnionych przyczyn, uniemożliwiających wszczęcie postępowania. Podniesiono, że zarówno w literaturze, jak i w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że powołany przepis stanowi podstawę prawną do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego m.in. w sytuacji, gdy kierowane do organu administracji publicznej żądanie jednostki dotyczy sprawy już wcześniej rozstrzygniętej (tożsamość sprawy). Przy czym o tożsamości sprawy można mówić wyłącznie wówczas, gdy w sprawie występują te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym sprawy. Stwierdzono, że wniosek z dnia 8 grudnia 2014r., jak i wcześniej składane wnioski dotyczą umorzenia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych. W związku z tym nie może być ponownie wszczęte i prowadzone postepowanie, gdyż zachodzi tożsamość spraw.