Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 maja 2015 r., sygn. III SA/Gd 10/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Sędzia NSA Anna Orłowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2015 r. sprawy ze skargi I. T. oraz K. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 12 listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 3 lutego 2014 r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 3 lutego 2014 r. nr [...] Prezydent Miasta w następstwie wniosku z dnia 13 stycznia 2014r., na podstawie art. 104 k.p.a. oraz art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 4, art. 7, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt4 i ust. 2 pkt 1, art. 38 i art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, odmówił I. i K. małżonkom T. przyznania pomocy w postaci zasiłku celowego z przeznaczeniem na obuwie, środki higieny osobistej, leki, koszty telefoniczne, koszty przejazdów i czynsz mieszkaniowy.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zgodnie z art. 39 ustawy o pomocy społecznej zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej. Niezbędna potrzeba bytowa to potrzeba bez zaspokojenia której określona osoba nie może egzystować.

Sam zasiłek celowy jest z kolei świadczeniem przyznawanym w ramach uznania administracyjnego. Oznacza to, że sam fakt spełniania kryteriów ustawowych (dochodowych) nie oznacza automatycznego przyznania osobie zainteresowanej tego świadczenia i wysokości zgodnej z jej oczekiwaniami. Organy pomocy społecznej winny bowiem dostosowywać rodzaj, formę i rozmiar świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy jak również uwzględniać potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy.

Co ważne, pomoc społeczna nie może stanowić stałego źródła utrzymywania rodzin. Zadaniem pomocy społecznej nie jest pokrywanie comiesięcznych wydatków rodziny, a jedynie wspomaganie w przezwyciężeniu trudności życiowych.