Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. IV SA/Po 78/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski Sędziowie NSA Grażyna Radzicka WSA Maciej Busz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi E.R., T.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o cofnięciu zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z zawartością alkoholu do 4,5% oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. po rozpoznaniu odwołania T.R. oraz E.R. PHU "T." decyzją z dnia [...].01.2013r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...].09.2012r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia nr [...] z dnia [...].05.2012 r. na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających do 4,5 % alkoholu w sklepie przy ul. Sz. [...] w P. .

T.R. oraz E.R. w dniu 12.02.2014 r. złożyli wniosek o stwierdzenie nieważności w/w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] . Wnioskodawcy zarzucili rażące naruszenia art. 18 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (j.t. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm. - dalej ustawa) poprzez przyjęcie (w sposób dorozumiany), iż przesłanką wystarczającą do cofnięcia zezwolenia jest jedynie sprzedaż alkoholu osobie nietrzeźwej, do czego wystarczające jest ustalenie stanu nietrzeźwości osoby, chociaż z orzecznictwa sądowego oraz poglądów doktryny wynika, że w związku z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy nie jest to przesłanka wystarczająca. Wnioskodawcy zarzucili również rażące naruszenie art. 10 ust. 1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej k.p.a.) w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. poprzez uniemożliwienie Skarżącym aktywnego udziału w postępowaniu i przeprowadzanie postępowania w trybie zaocznym, w tym nie zawiadomienie Skarżących o możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem zaskarżonej decyzji oraz nie ustosunkowanie się do złożonych przez nich wniosków. Wnioskodawcy zarzucili również rażące naruszenie art. 123 k.p.a. w zw. z art. 8 i art. 10 k.p.a. poprzez brak ustosunkowania się do wniosków Skarżących (o wydanie kserokopii dokumentów z akt oraz o wstrzymanie wykonania decyzji), w szczególności we właściwej do tego formie. Zdaniem wnioskodawców w ramach postępowania objętego wnioskiem o stwierdzenie nieważności w sposób rażący naruszono art. 7 w zw. z art. 8 k.p.a. oraz art. 77 k.p.a., 78 k.p.a., art. 79 k.p.a., poprzez: uniemożliwienie Skarżącym udziału w postępowaniu i składania wniosków dowodowych; brak przeprowadzania postępowania dowodowego, w szczególności odebrania zeznań o świadków (funkcjonariuszy Policji, sprzedawczyni, klienta oraz jego rozmówcy) oraz nie powiadomienie o tych czynnościach Skarżących, a także nie przeprowadzenie dowodów, które organ winien był przeprowadzić - w celu pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy.