Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. II SAB/Ol 13/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant Referent-Stażysta Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi M. S. na bezczynność Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w rozpatrzeniu wniosku o podjęcie działań w zakresie ochrony przyrody I. zobowiązuje Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia "[...]" w terminie 30 dni; II. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego kwotę 100 złotych (słownie: sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 25 października 2010r. M. S., K. S., A. L. oraz I. i J. K. zwrócili się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o bezzwłoczne ustalenie czy na ich nieruchomościach rolnych stanowiących działki nr "[...]", położonych w obrębie geodezyjnym A, Gmina A, Powiat A, nadal przebywają bobry. Jednocześnie zwrócili uwagę na uszkodzona tamę. Wnieśli o wyjaśnienie okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku wraz z wydaniem zgody na rozbiórkę tamy i osuszenie terenu.

W odpowiedzi Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w piśmie z dnia 27 grudnia 2010r. stwierdził, że z wizji terenowej przeprowadzonej w dniu 15 listopada 2010r. wynika, że nie stwierdzono śladów bytowania bobrów. Natomiast tama bobrowa zlokalizowana na odpływie ze zbiornika i piętrząca wodę nie jest wykorzystywana i odbudowywana przez zwierzęta. W dniu oględzin odpływ z rozlewiska blokowany był workami jutowymi z piaskiem, które powodowały piętrzenie wody i zalewanie działek o nr "[...]", obręb ew. A, gmina A.

W piśmie z dnia 10 stycznia 2011r. M. S., K. S. i A. L. stwierdzili, że odpowiedź organu na ich wniosek nie jest decyzją, która formalnie zezwala na rozebranie tamy i osuszenie terenu ich działek, a jedynie stwierdzeniem stanu faktycznego.