Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2015 r., sygn. II SA/Wa 27/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Adam Lipiński Sędzia WSA - Eugeniusz Wasilewski Protokolant - spec. Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2015 r. sprawy ze skargi U. C. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą z dnia [...] września 2014 r. nr [...], 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] września 2014 r. nr [...], działając na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku U. C. (ur. [...] października 1956 r.) z dnia [...] lipca 2014 r., odmówił przyznania wymienionej świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że powyższe świadczenie może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżąca na przestrzeni [...] lat życia udokumentowała 21 lat 6 miesięcy i 26 dni łącznego okresu ubezpieczenia. Ponadto zarówno w 10-leciu przypadającym przed dniem powstania niezdolności do pracy, jak i w 10-leciu przed dniem złożenia wniosku o świadczenie w trybie zwykłym, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym, udokumentowała jedynie 4 miesiące i 10 dni tych okresów. Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, że w latach 1988 - 1992, i 1998 - 2011 nie został udowodniony żaden okres zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, zaś z dniem 21 listopada 2011 r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i do ustalenia całkowitej niezdolności do pracy w dniu 28 stycznia 2014 r., tj. przez okres ponad 2 lat, nie wykonywała zatrudnienia ani innej działalności popartej opłacaniem składek na ubezpieczenie. Stąd też - w ocenie organu - nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności uniemożliwiające skarżącej przezwyciężenie przeszkód w wykonywaniu zatrudnienia, bowiem w tym okresie nie orzeczono wobec niej całkowitej niezdolności do pracy i nie istniały obiektywne przeszkody do podjęcia zatrudnienia. W sprawie była również oceniana sytuacja materialna, jednakże nie stanowi ona jedynego kryterium przyznawania świadczenia.