Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 1875/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2015 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 6 marca 2014 r. nr IPPP1/443-62/14-4/AW w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżąca - Fundacja P., zwróciła się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Skarżąca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie Uchwały Rady Miasta, administruje targowiskiem miejskim pobierając inkaso opłaty targowej zarówno od sprzedawców na targowisku towarów, jak i handlu pojazdami na giełdzie samochodowej. Skarżąca całość zebranych opłat wpłaca Miastu. Rozliczenie z Urzędem Miasta dokonywane jest na podstawie wystawianej Urzędowi faktury VAT - prowizja za inkaso. Wynagrodzenie (prowizja) od Urzędu Miasta za administrowanie targowiskiem w wysokości 60% wpływów z giełdy samochodowej oraz 25 % wpływów z targowicy jest przeznaczone na działalność statutową Skarżącej. Od wyżej wymienionych wysokości wpływów Skarżąca odprowadza 23% VAT, co faktycznie powoduje, że rzeczywiste inkaso jest niższe o stawkę podatku.

W związku z powyższym Skarżąca zapytała, czy prowizja za pobór opłaty targowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług Skarżąca powinna wystawić Urzędowi Miasta faktury VAT z 23% stawka podatku.

Zdaniem Skarżącej brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem prowizji za inkaso opłaty targowej, gdyż należność ta nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 154) - dalej "u.p.t.u.". Sprawy targowisk należą do zadań własnych jednostek samorządowych w myśl art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) - dalej "u.s.g.". Pobierając opłatę targową Skarżąca działa nie na rzecz, lecz w imieniu Urzędu Miasta, będąc jedynie pośrednikiem pomiędzy podatnikiem, a organem władzy publicznej. Świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie. Art. 8 ust. 1 u.p.t.u. stanowi, że przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się co do zasady każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. W transakcji zwanej usługą w rozumieniu u.p.t.u. zdaniem Skarżącej muszą być wyodrębnione dwie strony: świadczący usługę i usługobiorca jako konsument usług. Tymczasem, w przypadku wykonywania przez Skarżącą zadania własnego Urzędu Miasta polegającego na prowadzeniu targowiska i poborze opłat targowych, wyłącznym "konsumentem" usługi jest Urząd Miasta, w imieniu którego Skarżąca wykonuje to zadanie. W przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi zatem do wymiany świadczeń wzajemnych, które podlegałoby opodatkowaniu VAT. Takie stanowisko ma oparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2013 r. o sygn. akt FSK 1385/12.