Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 2196/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Protokolant specjalista Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2015 r. sprawy ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. nr IPPB4/415-865/13-4/JK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz C. sp. z o.o. z siedzibą w W.kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej zwana też "Skarżącą" lub "Spółką") złożyła wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku Spółka przedstawiła stan faktyczny, z którego wynikało, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szeroko rozumianego pośrednictwa przy sprzedaży produktów kosmetycznych. W celu zbudowania siatki odbiorców, pozyskania nowych klientów dla podmiotu, dla którego Spółka świadczy usługi szeroko rozumianej prospekcji rynku (dalej "Kontrahenci") Spółka zatrudnia pracowników. Głównie są to handlowcy/przedstawiciele handlowi (dalej "Pracownicy"), poszukujący klientów i intensyfikujący sprzedaż Kontrahenta dla klientów już pozyskanych, na określonym terenie Polski. Zakres działania Pracowników nie ogranicza się na ogół do jednej miejscowości. Jako obszar działania wskazany jest geograficznie, czy też administracyjne wyodrębniony region. I tak w umowach o pracę jako miejsce świadczenia pracy wskazane jest przykładowo dane województwo. Oznacza to, że miejscem świadczenia pracy Pracowników nie jest jedna administracyjnie wyodrębniona miejscowość, ale pewien obszar. Może się tak zdarzyć, że Pracownicy nie mają miejsca zamieszkania na obszarze, na którym mają świadczyć pracę. Z przyjętych zasad funkcjonowania Spółki oraz obowiązujących w praktyce reguł wykonywania zawodu handlowca wynika, że tego rodzaju pracownik ma wpisany w zakres swoich obowiązków poszukiwanie oraz utrzymywanie relacji handlowych z klientem, co przekłada się na liczne spotkania, odbywane na ogół w siedzibie Klienta, prowadzącego swą działalność w granicach obszaru wchodzącego w zakres "miejsca świadczenia pracy" przez handlowca. Nie inaczej jest w przypadku Pracowników Spółki. Takich spotkań, odbywanych przez Pracowników, może być nawet kilka czy kilkanaście w tygodniu. Jeśli z powodów logistycznych bezzasadne jest codzienne powracanie z takich spotkań do miejsca zamieszkania, Pracownicy mają prawo, a nawet obowiązek (biorąc pod uwagę bezpieczeństwo pracownika oraz efektywne wykorzystanie czasu pracy) skorzystania z noclegu (usługi hotelowej, za którą koszt ponosi Spółka). Spółka bowiem jest zainteresowany tym, aby Pracownicy odbyli jak najwięcej spotkań z Klientami/potencjalnymi Klientami, a nie tym, aby Pracownicy spędzali czas głównie przemieszczając się (powracając na nocleg do swoich domów, a następnego dnia ponownie jadąc do miejsc znajdujących się nieopodal tych, skąd dzień wcześniej powrócili). Mając na względzie powyższe, ze szczególnym uwzględnieniem faktu szeroko zakreślonego miejsca świadczenia pracy przez Pracowników, uniemożliwiającego stosowanie przepisów o podróżach służbowych (delegacjach), pojawiła się wątpliwość, czy Spółka prawidłowo postępuje uznając koszt usługi hotelowej w analizowanym stanie faktycznym za koszt uzyskania przychodu i jednocześnie wartość nie generującą dla Pracowników przychodu wymagającego odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.