Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 marca 2015 r., sygn. III SA/Gl 164/15
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Herman, Protokolant Specjalista Beata Mahlhofer, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2015 r. przy udziale - sprawy ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 3.058 zł (słownie: trzy tysiące pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 r. sygn. akt I FSK 1496/13 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1895/12, którym oddalono skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z [...] r. znak: [...] określającą A. C. kwotę do zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za czerwiec 2007 r. w wysokości [...] zł.
W uzasadnieniu wyroku NSA w pierwszej kolejności wskazał na okoliczności faktyczne sprawy. W tych zaś ramach podniesiono, że organ podatkowy drugiej instancji, odwołując się do treści art. 41 ust. 1, art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), jak i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS/ Trybunał) uznał odmiennie niż to uczynił podatnik, że w przypadku 48 faktur VAT głównym świadczeniem podatnika było dostarczenie do odbiorców zakupionego u producenta betonu nie zaś usługa betonowania. Zauważono, że w ramach ww. świadczenia firma podatnika przywoziła i wylewała beton do elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego przy użyciu pompy (stanowiącej własność firmy [...]). Cena dla klienta w ramach tych czynności ustalana była od 1 m3, przy czym ze zgromadzonych w toku postępowania przed organami podatkowymi faktur wynika, że nie zależała od tego czy u danego odbiorcy należało np. użyć pompy do wylania betonu i czy były wykonywane jakieś dodatkowe prace. Z zeznań klientów podatnika (szeroko opisanych w zaskarżonej decyzji) nie wynikało, by pracownicy podatnika - w ramach czynności, za które zostało wystawionych 48 zakwestionowanych faktur - wykonywali jakieś dodatkowe usługi budowlane. W protokołach przesłuchań bądź w pisemnych oświadczeniach klienci zgodnie stwierdzali, że firma [...] de facto dostarczyła beton, dokonała jego wylania, ale żadnych dodatkowych usług nie wykonywała, wszystkie dodatkowe czynności kupujący wykonali we własnym zakresie To ustalenie potwierdziły także zeznania pracowników podatnika, z których wynika, że dostarczaniem betonu nabywcom oraz ewentualnym wykonaniem towarzyszących tej dostawie usług zajmowali się tylko trzej pracownicy i nie zawsze było konieczne wykonanie jakichkolwiek dodatkowych czynności lub nabywca wykonywał je we własnym zakresie. Podkreślono, że samo wylanie betonu nie stanowi elementu pomocniczego względem dostawy lecz jest jej integralną częścią. Ponadto - w przypadku zakwestionowanych 48 faktur - z materiału dowodowego wynikało, że dostarczeniu betonu nie towarzyszyły żadne czynności ze strony pracowników firmy podatnika, które mogłyby stanowić usługę budowlano-montażową, a tylko taka zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami ustawy o VAT może być objęta uprawnieniem do zastosowania stawki VAT 7 %. To stanowisko potwierdziły także uzyskane przez organy podatkowe opinie klasyfikacyjne organów statystycznych, choć zaznaczono przy tym, że nie były one wiążące dla organu podatkowego i jak każdy dowód w postępowaniu podlegały swobodnej ocenie organu podatkowego.