Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. IV SA/Wr 667/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.), Sędzia NSA Julia Szczygielska, Protokolant starszy asystent sędziego Marcin Kuliś, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 10 lutego 2015 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust.1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 71 poz. 734 ze zm.), dalej: ustawa, oraz § 2 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156, poz. 1817) - po rozpatrzeniu odwołania J. B., dalej: skarżąca, od decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza Miasta B. przez Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Alimentacyjnych i Dodatków Mieszkaniowych Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...], nr [...] w sprawie przyznania dodatku mieszkaniowego w wysokości 24,52 zł miesięcznie na okres od 1 czerwca 2014 r. do 30 listopada 2014 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano na następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Wymienioną decyzją z dnia [...], nr [...] organ I instancji przyznał skarżącej dodatek mieszkaniowy w kwocie 24,52 zł miesięcznie na okres od 1 czerwca 2014 r. do 30 listopada 2014 r. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji przedstawił dane, które przyjął do wyliczenia dodatku, natomiast w załączniku do decyzji podał jego wyliczenie.

Od wydanej decyzji skarżąca wniosła odwołanie kwestionując brak uwzględnienia uprawnień do zwiększenia powierzchni normatywnej oraz brak uwzględnienia niepełnosprawności i przyznanego z tego tytułu prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Ponadto podała, że jest osobą schorowaną o znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającą stałej opieki w związku ze znacznie ograniczoną samodzielnością. Osoby opiekujące się nią, nie są ze skarżącą spokrewnione i zmieniają się, nie melduje ich, ponieważ każda z nich ma własne mieszkanie, jednakże osoby te cały dzień świadczą skarżącej usługi opiekuńcze, podając leki, wspierając w chorobie i życiu osobistym, stąd skarżąca potrzebuje dwóch pokoi i nie zgadza się ze stanowiskiem organu I instancji, iż w jej sytuacji nie mają zastosowania przepisy art. 5 ust.3 ustawy .