Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. VII SA/Wa 1711/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), Protokolant specjalista Monika Pietruszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z/s w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r., znak: [...], Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b i c., art. 7 pkt 1. art. 13 ust. 1. 2, 5. i 6 oraz art. 89 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, ze zm.) oraz art. 18 pkt 1, art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013, poz. 267, ze zm.), dalej kpa, utrzymał w mocy decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2013 r., znak: [...], odmawiającą skreślenia z rejestru zabytków budynku bramnego oraz budynku oficyny dworskiej tworzących zespół podworski w [...], wpisany do rejestru zabytków pod numerem [...] decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z sierpnia 1973 r., sygn. [...].

Z wnioskiem o skreślenie z rejestru budynków oficyny podworskiej i bramnego w zespole podworskim w [...] zwróciła się [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...], wskazując na bardzo zły stan techniczny obiektów, których historyczna substancja uległa całkowitemu zużyciu, stanowiąc przy tym zagrożenie dla innych zabudowań zabytkowych w ich sąsiedztwie. Do ww. podania załączono ekspertyzy stanu technicznego budynku bramnego i oficyny wykonane przez mgr. inż. P P i mgr. inż. M P dnia [...] lipca 2012 r.

Decyzją z dnia [...] maja 2013 r. organ, po przeanalizowaniu m. in. powyższego materiału dowodowego oraz specjalistycznej opinii Narodowego Instytutu Dziedzictwa, sporządzonej w przedmiotowej sprawie na podstawie oględzin ww. obiektów, odmówił skreślenia z rejestru zabytków omawianych nieruchomości. W uzasadnieniu wskazał, że dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy kluczowe znacznie miała okoliczność wyjątkowości zachowanego do czasu współczesnych historycznego układu przestrzennego całego założenia pałacowo-folwarcznego w [...]. Zwrócono uwagę, iż oba budynki objęte wnioskiem stanowią rzadki już przykład XVIII-wiecznej zabudowy ryglowej, która pomimo wieloletnich zaniedbań ze strony kolejnych użytkowników i właścicieli, przetrwała w swoich pierwotnych rzutach i bryle, zachowując dawny układ wnętrz, a w dużej części oryginalną konstrukcję szkieletową ścian oraz niemal kompletną XVIII-wieczną konstrukcję więźb dachowych. Powołano się jednocześnie na zawarty w opinii specjalistycznej Narodowego Instytutu Dziedzictwa postulat konieczności podjęcia natychmiastowych prac zabezpieczających oraz remontowo-konserwatorskich, w oparciu o szczegółowe wytyczne konserwatorskie, z zachowaniem możliwie jak największej części oryginalnej struktury budowlanej.