Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. III SA/Kr 1127/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie WSA Janusz Bociąga (spr.) WSA Halina Jakubiec Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 30 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2013 I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. zasądza od Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz skarżącego kwotę 1200,00 zł (słownie: tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...] przyznał P. W. płatność rolnośrodowiskową realizowanej w ramach Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2013 w łącznej wysokości 13 993,48 zł. Na mocy tej decyzji powierzchnię uprawnioną do ww. płatności oszacowano na poziomie 17,25 ha (trwałe użytki zielone z certyfikatem zgodności), 0,2 ha (uprawy warzywne z certyfikatem zgodności), 4,24 ha (ekstensywna gospodarka na łąkach i pastwiskach na obszarach Natura 2000), 5,04 ha (uprawy rolnicze z certyfikatem zgodności).

Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR decyzją z dnia [...] 2014 r. nr [...] stwierdził nieważność całości decyzji nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że analizowana decyzja odznaczała się brakiem prawidłowego określenia zmniejszeń płatności wskazanych w tej decyzji i powodów tych zmniejszeń. Jak ustalił Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR, w toku rozpatrywania sprawy organ I instancji nieprawidłowo oszacował zmniejszenia płatności przyznanej skarżącemu. Dotyczyło to zmniejszenia związanego z brakiem zachowania wymaganego poziomu powierzchni trwałych użytków zielonych. W analizowanej decyzji pomniejszenie zastosowano wobec kwoty przyznanej do powierzchni uprawnionej, tymczasem prawidłowo powinno mieć to miejsce w odniesieniu do kwoty przyznanej do powierzchni uprawnionej, ale już pomniejszonej w związku z zawyżeniem powierzchni uprawnionej do wsparcia. Dalej organ wskazał, że w analizowanej decyzji, błędnie ustalono kwoty sankcji za nieutrzymanie trwałego użytku zielonego. Sankcja 20% została ustalona nieprawidłowo, tj. od kwoty po zmniejszeniu, nie uwzględniając kwoty sankcji, zatem sankcje zostały zawyżone. Prawidłowo wyznaczona kwota sankcji powinna być wyliczona od kwoty po zmniejszeniach oraz po sankcjach, wynikających z przedeklarowania powierzchni powyżej 3% w ramach wariantów.