Wyrok WSA w Kielcach z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. II SAB/Ke 74/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lutego 2015r. sprawy ze skargi T. na bezczynność Sejmiku Województwa w przedmiocie podjęcia uchwały w sprawie zmiany uchwały dotyczącej wykonania "Planu gospodarki odpadami dla województwa świętokrzyskiego" 2012-2018 oddala skargę.

Uzasadnienie

T. wniosła w dniu 5.11.2014r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na niewykonanie czynności nakazanej prawem, obejmującej podjęcie przez Sejmik Województwa uchwały w przedmiocie obligatoryjnej zmiany uchwały Województwa z dnia [...] w sprawie wykonania “Planu gospodarki odpadami dla województwa " 2012-2018 (Dz. Urz. Woj. Z 2012 poz. 2205 ze zm.), na podstawie której zarządzana przez skarżącą instalacja do mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów położona w S. zostałaby uznana za regionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych dla regionu 6 województwa . Skarżąca wyjaśniła jednocześnie, że skarga została poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, doręczonym organowi w dniu 10.09.2014r., które pozostało jednakże bez odpowiedzi

W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotowa instalacja została wymieniona w tabeli 66 na str. 149 ww. Planu gospodarki odpadami, zwanego dalej "WPGO" (załącznik do uchwały Sejmiku Województwa z dnia [...] w sprawie uchwalenia “ Planu gospodarki odpadami dla województwa "), jako planowana regionalna instalacja do przetwarzania odpadów komunalnych. Instalacja ta została również ujęta w uchwale w Sejmiku Województwa z dnia [...] jako instalacja do zastępczej obsługi regionu województwa . Na etapie podejmowania uchwały wykonawczej instalacja skarżącej (poprzednia nazwa - P.) nie spełniała wymogów przewidzianych dla instalacji regionalnych, ponieważ nie zapewniała biologicznego przetwarzania odpadów. W 2013r. instalacja została rozbudowana o część biologiczną, a następnie uzyskano decyzję Starosty z dnia 29.08.2013 w przedmiocie zmiany decyzji zezwalającej na wytwarzanie odpadów wraz z zezwoleniem na zbieranie i odzysk odpadów, w ten sposób, że w punkcie I i III decyzji ujęte zostało biosuszenie odpadów jako element instalacji do biologicznego przetwarzania odpadów. Tym samym, zdaniem skarżącej, instalacja w S. spełnia obecnie wymagania stawiane regionalnym instalacjom do przetwarzania odpadów komunalnych. O powyższym poinformowano Sejmik i Marszałka Województwa , wnosząc jednocześnie o zmianę uchwały wykonawczej na podstawie. W odpowiedzi w dniu [...] Sejmik podjął uchwałę, w której nie uwzględniono wniosku skarżącą. W uzasadnieniu uchwały Sejmik stwierdził, że nie ziściły się przesłanki do obligatoryjnej zmiany uchwały wykonawczej, ponieważ zdaniem Sejmiku instalacja skarżącej w WPGO nie była traktowana jako instalacja regionalna. W tym zakresie skarżąca powołała się na art. 38 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 14.12.2012 o odpadach (Dz. U. z 2013r. poz. 21 ze zm.), dotyczący obligatoryjnej zmiany przez Sejmik WPGO, wskazując że przepis ten znajduje zastosowanie, jeżeli dana instalacja, tak jak instalacja Spółki, została określona w WPGO jako regionalna instalacja do przetwarzania odpadów komunalnych. Tytuły zawartych w tym dokumencie tabel 65 i 66 oraz poszczególnych ich kolumn pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że w obu przypadkach mamy do czynienia z wykazem regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych. Wszystkie instalacje w województwie m, w tym przede wszystkim nie stanowiące planowanych instalacji regionalnych, zostały wskazane w innym miejscu, a mianowicie w załączniku nr 3 do WPGO. Spośród wszystkich instalacji zajmujących się odpadami, wymienionych w załączniku nr 3 do WPGO wyodrębniono kilkanaście, które zostały określone jako instalacje regionalne i ujęte bezpośrednio w treści WPGO w tab. 65 i 66. Ponadto skarżąca wskazała, że powstanie instalacji w S.-Kamiennej pozwoli na realizację wyrażonej w ww. ustawie zasady bliskości. Odpady z okolic S. nie będą bowiem musiały być transportowane do K. (gdzie funkcjonuje jedyna instalacja regionalna w regionie 6), lecz będą mogły zostać przetworzone znacznie bliżej miejsc ich powstania. Natomiast sformułowanie "wystarczająca sieć instalacji" oznacza, że jeżeli potrzeby mogą być zaspokojone przez jedną instalację, to nie ulega wątpliwości, że funkcja ta będzie spełniona tym bardziej przez istnienie dwóch instalacji. Dodatkowo skarżąca zarzuciła organowi uprzywilejowane traktowanie przedsięwzięć komunalnych.