Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. I SA/Gd 1469/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 lutego 2015 r. sprawy ze skargi B.K., K.K. i A.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 1 października 2014 r., sygn. akt SKO [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2014 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 1 października 2014 r., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej jako O.p.) i art. 2 ust. 1, ust. 3 pkt 4, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm.; dalej u.p.o.l.), art. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 5, art. 4 ust. 1, art. 6c i art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r., nr 136, poz. 969 ze zm.; dalej jako u.p.r.), art. 20 ust. 1 pkt 1, art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity Dz.U. z 2010 r. nr 193, poz.1287 ze zm.) po rozpoznaniu odwołania strony skarżącej K. K., A. K. i B. K. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia 14 kwietnia 2014 r. w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego na rok 2014 - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji w mocy.

Stan sprawy jest następujący.

Decyzją z 14 kwietnia 2014 r. Prezydent Miasta ustalił wobec W. S., K. K., A. K. i B. K. łączne zobowiązanie pieniężne w podatku rolnym i podatku od nieruchomości za 2014 rok w kwocie 1.371,- zł, płatne w 4 ratach w wysokości: I rata - 343,00 zł, II rata - 343,00 zł, III rata - 343,00 zł, IV rata - 342,00 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyli skarżący K. K., A. K. i B. K., wnosząc o jej uchylenie w części dotyczącej ustalonego podatku od nieruchomości. Decyzji zarzucili naruszenie przepisów art. 2 ust. 3 pkt 3 i pkt 4 u.p.o.l., poprzez ich niezastosowanie i w efekcie nieuwzględnienie zwolnienia w podatku od nieruchomości przedmiotowych gruntów, w związku z ich zajęciem na potrzeby organów samorządu terytorialnego i pod pas drogowy drogi publicznej.