Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Wr 2198/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Katarzyna Radom, Sędziowie Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA - Marek Olejnik (sprawozdawca), Protokolant starszy sekretarz sądowy Paulina Wódka, po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 8 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi: A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za III kwartał 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem postępowania jest skarga A. B. (dalej jako strona, skarżący, podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] 2014 r., nr [...], uchylającą decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-F. z dnia [...] 2014 r., nr [...], na mocy której określono skarżącemu kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za trzeci kwartał 2012 r. w wysokości 1.208 zł, i określającą kwotę zobowiązania w tym podatku w wysokości 137 zł.

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Jak wskazał organ podatkowy, skarżący w dniu 23 października 2012 r. złożył korektę deklaracji VAT-7K za trzeci kwartał 2012 r. z wykazaną nadwyżką naliczonego podatku od towarów i usług nad podatkiem należnym do zwrotu na rachunek bankowy w terminie sześćdziesięciu dni, w wysokości 92.261 zł.

W toku postępowania podatkowego przed organem pierwszej instancji, skarżący złożył oświadczenie, zgodnie z którym wykazana przez niego w korekcie kwota podatku do zwrotu na rachunek bankowy została naliczona w związku z nabyciem przez niego towarów i usług, mających związek z wykonywaną bądź planowaną działalnością opodatkowaną w zakresie sprzedaży koni hodowlanych, nadwyżek produkcyjnych oraz wynajmu maszyn rolniczych. Podał, że przeprowadził w dwóch miejscowościach inwestycje polegające na budowie bądź remoncie stajni. Planuje, że inwestycje te posłużą opisanym wyżej czynnościom wykonywanym.

1.2. Naczelnik Urzędu Skarbowego W.-F. decyzją z dnia [...] 2014 r. uznał, że wszystkie dokonane przez skarżącego transakcje nabycia towarów