Wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Łd 1069/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń, lipiec i październik 2009 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił R. S. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za styczeń, lipiec i październik 2009 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za kolejne miesiące w okresie od stycznia do grudnia 2009 r.

Organ podatkowy pierwszej instancji przyjął, że podatnik niezasadnie obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z dwóch faktur wystawionych przez G. O. (Przedsiębiorstwo Wielobranżowe A w Ł.) opiewających na łączną kwotę VAT 20.416 zł (faktury nr [...] z [...] r. i nr [...] r. z [...]r.) oraz z jednej faktury wystawionej przez B Spółkę z o.o. w Z. (faktura nr [...] r. z [...] r.) na kwotę VAT 132.220 zł. Ponadto organ pierwszej instancji wskazał na nieznajdującą pokrycia w fakturach zakupu, bądź ich duplikatach przedłożonych przez podatnika, kwotę 117.072 zł, wynikającą z deklaracji VAT-7 za poszczególne miesiące 2009 r. Ostatecznie organ pierwszej instancji przyjął, że w analizowanym okresie podatnik zawyżył podatek naliczony łącznie o kwotę 269.708 zł.

W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik podatnika zarzucił naruszenie prawa materialnego, w postaci art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) skutkujące bezzasadnym pozbawieniem podatnika prawa do odliczenia podatku z faktur wystawionych przez spółkę B oraz przez G. O. Ponadto, zdaniem pełnomocnika, organ pierwszej instancji dopuścił się naruszenia szeregu przepisów postępowania, to jest: art. 120, art. 121 § 1, art. 122 w zw. z art. 187 § 1, art. 123 § 1, art. 124, art. 125 § 1 i 2, art. 180 § 1, art. 187, art. 191, art. 210 § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: O.p.).