Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. III SA/Lu 638/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Dorota Winiarczyk - Ożóg, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi P. O. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe i przyznania uposażenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej [...] mianował z dniem [...] młodszego brygadiera [...] na stanowisko starszego specjalisty Wydziału Operacyjno-Rozpoznawczego Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w [...] w służbie stałej oraz określił wysokość miesięcznego uposażenia. W podstawie prawnej zaskarżonej decyzji Komendant Miejski wskazał art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1340), dalej jako P.S.P., rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2009 r. w sprawie stanowisk służbowych w jednostkach organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. Nr 54, poz.448) oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 lutego 2008 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 37, poz. 212). W uzasadnieniu decyzji Komendant Miejski wskazał, że mianowanie [...] na stanowisko starszego specjalisty Wydziału Operacyjno-Rozpoznawczego było związane z koniecznością zapewnienia wyższej jakości obsady osobowej Komendy i wzmocnienia wymienionego wydziału. Organ podkreślił, że [...] spełnia wymagania dla tego stanowiska służbowego, bowiem posiada, wymagany staż służby, wykształcenie ogólne oraz odpowiednie wyszkolenie, ponadto jest ambitny, a powierzone zadania służbowe wykonuje poprawnie.

Od powyższej decyzji skarżący wniósł odwołanie zarzucając naruszenie art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z art. 3 i art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 167), dalej jako u.z.z., przez niezastosowanie tych przepisów oraz jednostronną zmianę warunków pracy i płacy na niekorzyść strażaka, reprezentanta zakładowej organizacji związkowej, bez zgody zarządu tej organizacji związkowej. Skarżący zarzucił również naruszenie art. 7 i 8 w zw. z art. 77 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przez wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem zasady prawdy obiektywnej, zasady słusznego interesu strażaka i zasady zaufania, bez uprzedniego wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego w zakresie rzeczywistej potrzeby służby i skutków zmiany warunków pracy i płacy dla strażaka i jego rodziny. Odwołujący podniósł, że pracując w systemie zmianowym dojeżdżał do pracy średnio 7 razy w miesiącu, natomiast aktualne stanowisko służbowe powoduje konieczność dojazdu średnio 22 razy w miesiącu, co jest dolegliwe ze względu na odległość miejsca zamieszkania odwołującego do miejsca pełnienia służby (ok. 25 km). Ponadto zwiększone uposażenie tylko w znikomym stopniu pokryje koszty dojazdów odwołującego. Odwołujący wskazał również na fakt, że mianowanie go na wymienione stanowisko służbowe koliduje z prowadzoną przez jego żonę działalnością gospodarczą, w ramach której wykonuje i opiniuje projekty instalacji przeciwpożarowych, dokumentację pożarowo-techniczną, a także wykonuje instalacje przeciwpożarowe i dostarcza urządzenia i sprzęt przeciwpożarowy. W ocenie odwołującego działania Komendanta Miejskiego PSP są nieuprawnione, oprócz zaskarżonej decyzji, przejawiają się w bezzasadnym wszczynaniu postępowań dyscyplinarnych, inicjowaniu postępowania karnego, nieudzielaniu zgody na podjęcie dodatkowego zajęcia zarobkowego poza służbą.