Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Wa 459/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska, Danuta Kania, Iwona Dąbrowska (spraw.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla osoby bezrobotnej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Marszałek Województwa [...] decyzją nr [...] z dnia 14 listopada 2013 r., wydaną na podstawie art. 61 oraz art. 65 ust. 5 pkt a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L z 2004 Nr 166, poz. 1), art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r., dotyczącego wykonywania rozporządzenia nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L 284/1 z 2009 r.), art. 8 ust. 1 pkt 8 lit. c i art. 8 ust. 5 w związku z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.), § 2 ust. 1 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 sierpnia 2009 r. w sprawie szczegółowego trybu przyznawania zasiłku dla bezrobotnych, stypendium i dodatku aktywizacyjnego (Dz. U. Nr 136, poz. 1118 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267), odmówił przyznania G. M. prawa do zasiłku dla osób bezrobotnych ze względu na niespełnienie ostatniego okresu ubezpieczenia na terytorium Polski, a także brak możliwości uznania za osobę, która podczas pracy za granicą posiadała miejsce zamieszkania w Polsce.

W odwołaniu od powyższej decyzji G. M. wskazał, że w marcu 2013 r. wrócił na stałe do miejsca zamieszkania i zameldowania. Do W. wyjechał, ponieważ nie mógł znaleźć w Polsce miejsca pracy. W W. wynajmował mieszkanie, nigdy nie miał zamiaru pozostawać tam na stałe. Składający odwołanie podniósł, że od 2008 r. pomagał finansowo rodzicom, mieszkającym w Polsce, prowadzi z nimi wspólne gospodarstwo domowe. Wyjaśnił także, że w W. miał stałą pracę, zatem do Polski - do swoich rodziców, mógł przyjeżdżać w ramach przysługującego mu urlopu, tj. trzy razy w roku.