Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Po 607/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] marca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2013 r., znak [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu na podstawie art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. nr 79 poz. 856 z późn. zm.) oraz art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 157 § 1 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy C. z dnia [...] października 2011 r., znak [...].

W uzasadnieniu organ administracji publicznej wyjaśnił, że wnioskiem z dnia [...] marca 2012 r. Z. B. wystąpił o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji z dnia [...] października 2011 r., na mocy której obciążono go opłatą adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału. Samorządowe Kolegium Odwoławcze przytoczyło nadto przepisy, które w jego ocenie powinny znaleźć zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, i wskazało, że postępowanie nadzwyczajne, jakim jest postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, różni się od postępowania odwoławczego tym, że niezbędne jest podanie konkretnej podstawy stwierdzenia nieważności i naruszonego przepisu, a nie tylko samo wyrażenie niezadowolenia z wydanego rozstrzygnięcia. Ewentualne wady wymienione w art. 156 § 1 k.p.a. mają charakter materialnoprawny i występują w samej decyzji, nie można natomiast powoływać się w trybie nieważnościowym na naruszenie art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a., gdyż wada ta usuwana jest w trybie wznowienia postępowania. Przedmiotem postępowania nieważnościowego nie jest więc ponowne rozpatrzenie i rozstrzygnięcie danej sprawy administracyjnej, zakończonej już wydaniem decyzji ostatecznej. Decyzja wydana w postępowaniu o stwierdzenie nieważności ma bowiem wyłącznie charakter kasacyjny. W konsekwencji nie jest też dopuszczalne w aktualnym postępowaniu przeprowadzanie nowych dowodów. Sankcja nieważności nie daje się bowiem wyprowadzić z odmiennej oceny mocy dowodowej, na której organ oparł ustalenia stanu faktycznego, gdyż takie rozwiązanie byłoby sprzeczne z zasadą trwałości decyzji administracyjnej. Tymczasem skarżący jako podstawę stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] października 2011 r. wskazał art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., zarzucając kwestionowanemu rozstrzygnięciu rażące naruszenie prawa, polegające na tym, że operat szacunkowy, będący podstawowym dowodem w sprawie, został sporządzony w sposób nierzetelny, a przyjęte do porównania nieruchomości były niewłaściwe. Rażące naruszenie prawa zachodzi natomiast wtedy, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z przepisem prawa i gdy charakter naruszenia powoduje, że rozstrzygnięcie to nie może być przyjęte jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Taka decyzja musi być ewidentnie sprzeczna z wyraźnym i niebudzącym wątpliwości przepisem. Tym samym można wskazać trzy przesłanki rażącego naruszenia prawa: (1) oczywistość naruszenia prawa, (2) charakter naruszonego przepisu i (3) konsekwencje ekonomiczne lub gospodarcze, jakie wywołuje dana decyzja. W kontekście rozpatrywanej sprawy należy zatem zauważyć, że operat szacunkowy został sporządzony przez uprawnionego rzeczoznawcę, zgodnie z zasadami sztuki i wiedzy fachowej. Organ wydający decyzję z dnia [...] października 2011 r. dokonał jego oceny pod względem zgodności z przepisami prawa i wymogami formalnymi, uznając jego przydatność do ustalenia opłaty adiacenckiej. Wycena dokonana przez biegłego nie została przy tym zakwestionowana w zwykłym toku instancji. Nie można zatem uznać, że w niniejszej sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa poprzez ewentualny błędny dobór nieruchomości, niewłaściwe określenie wag poszczególnych cech nieruchomości czy ustalenie innej wartości nieruchomości w podobnych sprawach. Zarzuty te są dowolne i nie mogą wpłynąć na ocenę operatu.