Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. VII SA/Wa 968/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), , Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka, Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Protokolant starszy referent Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2014 r. sprawy ze skargi [...] S.A. Oddział w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] marca 2014 r., znak: [...], którą stwierdził nieważność decyzji organów obu instancji w przedmiocie nakazu rozbiórki murowanej altany.

Postępowanie w niniejszej sprawie miało następujący przebieg.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., znak: [...] , na podstawie art. 51 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 51 ust 7 ustawy Prawo budowlane nakazał T. S. rozbiórkę murowanej altany o wymiarach 5,57 m x 4,55 m i wysokości 3,50 m, wybudowanej na działce oznaczonej nr ew. [...], położonej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego [...] w [...].[...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzja z dnia [...] lutego 2013r., znak: [...] utrzymał w mocy ww. decyzję.

Pismem z dnia 22 listopada 2013 r., (data wpływu), skierowanym do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, T. S., reprezentowany przez adwokata M. R., wniósł o stwierdzenie nieważności ww. dwu decyzji z uwagi na ich wydanie z rażącym naruszeniem prawa.

We wniosku wskazano, że strona zgadza się z ustaleniami stanu faktycznego sprawy, ale organ podjął orzeczenie rażąco naruszające prawo, niedopuszczalne w tych okolicznościach. W 1973 r. brak było aktu powszechnie obowiązującego, który regulowałby odległości bezpiecznego lokowania obiektów budowlanych od gazociągów. Gazociąg powstał w warunkach samowoli budowlanej, w chwili budowy altany nie było danych o istnieniu gazociągu w jej sąsiedztwie. Przesłanką orzeczenia nakazu rozbiórki, w świetle powołanej normy art. 51 ust 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, było to, że obiekt zagraża bezpieczeństwu ludzi i mienia. Organ nie wyjaśnił jednak, na czym to zagrożenie miałoby polegać. Powołane normy branżowe nie stanowiły przepisów budowlano-technicznych, które miałyby moc wiążącą dla inwestorów. Szczególna ochrona własności wynika z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także z Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.