Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. III SA/Po 1596/13

 

Dnia 6 listopada 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś Sędziowie NSA Tadeusz M. Geremek (spr.) WSA Marzenna Kosewska Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc marzec 2006 roku I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w P. na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją wydaną w dniu [...] określił Spółce A. wysokość zobowiązania podatkowego za miesiąc [...] w części dotyczącej piw aromatyzowanych [...] w kwocie [...] zł, [...] w kwocie [...] zł, [...] w kwocie [...] zł oraz [...] w kwocie [...] zł, a także odmówił stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc [...] w wysokości [...] zł zapłaconego z tytułu sprzedaży piw aromatyzowanych.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że spółka złożyła deklarację dla podatku akcyzowego AKC - 3 na miesiąc [...]. Podatek akcyzowy wykazany w deklaracji został zapłacony przez podatnika.

Spółka wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży piwa aromatyzowanego w miesiącu [...], wywodząc, że cukier dodany po zakończeniu fermentacji nie może być uważany za składnik ekstraktu brzeczki podstawowej, a zawarty w produkcie gotowym cukier, należy osobno oznaczyć analitycznie i odjąć od ekstraktu rzeczywistego piwa, zanim zostanie on podstawiony do wzoru Ballinga. Podstawą wyliczenia zapłaconej kwoty podatku akcyzowego było zatem błędne przyjęcie, że wartość stopnia Plato wynosiła: 14,5% dla [...] i 12,8 % dla [...] i [...] oraz 11,3% w przypadku piwa [...]). Spółka podniosła, że przyjęta we wniosku skorygowana ilość stopni Plato (odpowiednio: 8,8% dla [...] i 10,00 % [...], 10,87% dla [...] oraz 8,7 % dla [...]). Spółka podniosła, że przyjęta we wniosku skorygowana ilość stopni Plato (odpowiednio: 8,8%, 10,00%, 10,87% i 8,7%) odzwierciedla maksymalną, możliwą wartość tego parametru, która mogła być osiągnięta w zastosowanym procesie produkcyjnym.