Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 października 2014 r., sygn. III SA/Po 1594/13

 

Dnia 30 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska Sędziowie NSA Tadeusz M. Geremek (spr.) WSA Walentyna Długaszewska Protokolant: st. sekr. sąd. Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc styczeń 2006 roku I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w P. na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją wydaną w dniu [...] określił Spółce A. wysokość zobowiązania podatkowego określonego w deklaracji dla podatku akcyzowego AKC za miesiąc [...] dla piwa [...] - [...] zł, dla piwa [...] - [...] zł, dla piwa [...] - [...] zł, a także odmówił stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc [...] roku w wysokości [...] zł zapłaconego z tytułu sprzedaży piw aromatyzowanych.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że spółka złożyła deklarację dla podatku akcyzowego AKC - 3 na miesiąc [...] roku. Podatek akcyzowy wykazany w deklaracji został zapłacony przez podatnika.

Spółka wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży piwa aromatyzowanego w miesiącu [...], wywodząc, że cukier dodany po zakończeniu fermentacji nie może być uważany za składnik ekstraktu brzeczki podstawowej, a zawarty w produkcie gotowym cukier, należy osobno oznaczyć analitycznie i odjąć od ekstraktu rzeczywistego piwa, zanim zostanie on podstawiony do wzoru Ballinga. Podstawą wyliczenia zapłaconej kwoty podatku akcyzowego było zatem błędne przyjęcie, że wartość stopnia Plato wynosiła [...] dla piwa [...] oraz [...] dla piwa [...] oraz [...]. Spółka podniosła, że przyjęta we wniosku skorygowana ilość stopni Plato odzwierciedla maksymalną, możliwą wartość tego parametru, która mogła być osiągnięta w zastosowanym procesie produkcyjnym.