Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2014 r., sygn. I SAB/Wa 201/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Wykowski Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2014 r. sprawy ze skargi Z.B. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość 1. zobowiązuje Prezydenta W. do rozpoznania wniosku Z.B. z dnia 10 grudnia 2007 r. o ustalenie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ulicy [...] stanowiącą działkę nr [...] o powierzchni [...] m2 w terminie czterech miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza Prezydentowi W. grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych; 4. zasądza od Prezydenta W. na rzecz Z.B. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z.B., pismem z dnia 20 stycznia 2014 r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] stanowiąca działkę nr [...] o pow. [...] m². Skarżąca wniosła o zobowiązanie Prezydenta W. do rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi skarżąca przedstawiła przebieg postępowania podkreślając, że wniosek o odszkodowanie z art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami za opisaną wyżej nieruchomość złożony został w dniu 10 grudnia 2007 r. Decyzją z dnia [...] marca 2009 r. Prezydent W. umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe, jednakże Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2009 r. uchyli powyższą decyzję organu pierwszej instancji. Akta sprawy zwrócono do Prezydenta W. w dniu 14 grudnia 2009 r. i od tego czasu organ nie wydał stosownego rozstrzygnięcia w sprawie. Skarżąca przytoczyła treść art. 35 § 3 kpa oraz art. 36 § 1 kpa i zaznaczyła, że w dniu 18 stycznia 2012 r. złożone zostało zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] maja 2012 r. uznał zażalenie za zasadne i wyznaczył Prezydentowi W. termin na podjęcie rozstrzygnięcia wynoszący 3 miesiące od daty doręczenia postanowienia. Termin ten upłynął bezskutecznie w sierpniu 2012 r. Zdaniem skarżącej Prezydent W. nie zastosował się do art. 35 § 3 kpa, który obligował go do załatwienia sprawy nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej nie później, niż w ciągu dwóch miesięcy. Ponadto w przypadku niezałatwienia sprawy w terminie organ był zobowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Organ nie zastosował się też do postanowienia Wojewody z dnia [...] maja 2012 r. Od chwili otrzymania postanowienia nie podjął czynności zmierzających do wydania rozstrzygnięcia. Przedłużający się stan bezczynności - w ocenie skarżącej - uznać więc należy za rażące naruszenie prawa. Tym samym złożona skarga jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.