Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 października 2014 r., sygn. VI SA/Wa 1504/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Protokolant st. ref. Katarzyna Zielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2014 r. sprawy ze skargi T. z siedzibą w S. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję w jej punkcie 2; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja w uchylonym zakresie nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Komisji Nadzoru Finansowego na rzecz skarżącego T. w S. kwotę 11 217 (jedenaście tysięcy dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] Komisja Nadzoru Finansowego, stosując art. 212 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 ze zm.) i art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 11 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119 ze zm.), nałożyła na T. z siedzibą w S. karę pieniężną w wysokości 500.000 zł za wykonywanie działalności ubezpieczeniowej z naruszeniem art. 18 ust. 1 i 2 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej w związku z nieprawidłowym wyznaczaniem składki w ramach zbiorowego ubezpieczenia depozytów członków S.

W uzasadnieniu decyzji Komisja podała, że T. ustalało składkę na ubezpieczenie depozytów w sposób nieadekwatny do ryzyka i niezapewniający wykonania wszystkich zobowiązań z umów ubezpieczenia oraz pokrycia kosztów prowadzenia przez nie działalności ubezpieczeniowej. T. kalkuluje wysokość składki ubezpieczeniowej na takich samych zasadach zarówno względem Kas zagrożonych niewypłacalnością, jak i w stosunku do Kas o bardziej stabilnej sytuacji finansowej. T. nie dostrzega konieczności dostosowywania wysokości składek do ryzyka ubezpieczeniowego. Rolą każdego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych jest zapewnianie podmiotom należącym do pewnej wspólnoty potencjalnie tańszej ochrony ubezpieczeniowej, co nie oznacza jednak, że chodzi o zapewnianie tej ochrony za wszelką cenę, przy zlekceważeniu podstawowych zasad oceny ryzyka. Ocena ta - zdaniem Komisji - jest oczywista, jeśli weźmie się pod uwagę, że ustawodawca nie wyłączył stosowania art. 18 ust. 1 i 2 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej do towarzystw ubezpieczeń wzajemnych. Zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej każdemu podmiotowi nie jest wartością chronioną przez przepisy prawa, dlatego nie może uzasadniać odstępstwa od regulacji prawnych dotyczących kalkulacji składek. W efekcie Komisja uznała, że nakładana kara musi być w znaczącym stopniu dolegliwa jako instrument ochrony interesu ubezpieczonych, uprawnionych i uposażonych z umów ubezpieczenia. Zdaniem Komisji, właściwym wymiarem kary w takiej sytuacji jest kwota 500.000 zł, stanowiąca 44% wymiaru maksymalnego, spełni ona bowiem postulat niezbędności, a także ze względu na jej represyjno - prewencyjny charakter - postulat skuteczności.