Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 października 2014 r., sygn. IV SA/Wa 722/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), sędzia WSA Paweł Groński, sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2014 r. sprawy ze skargi K. A. Z. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] maja 1998 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność § 17 zaskarżonej uchwały w zakresie ustaleń planu dla 8 MU, 9 MU - tereny zabudowy jednorodzinnej - w części dotyczącej: tiret 7 - nieprzekraczalne linie zabudowy naniesione na Rysunku Planu - w zakresie jakim odnoszą się do nieruchomości oznaczonej jako działka ew. nr [...] z obrębu [...], położonej przy ul. P. nr [...] w W. i załącznika graficznego do zaskarżonej uchwały w zakresie naniesionej linii zabudowy na nieruchomości oznaczonej jako działka ew. nr [...] z obrębu [...]; tiret 8 - zapis o treści - "z 15 m strefą ochronną od strony wejścia, wykluczającą lokalizację zabudowy" i załącznika graficznego w zakresie naniesionej strefy ochronnej; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części określonej w pkt 1 nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Miasta W. na rzecz skarżącego K. A. Z. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

K. Z., reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego T. W., pismem z dnia [....] marca 2014 r. wniósł skargę na uchwałę nr [...] Rady Gminy W. z dnia [...] maja 1998 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi W. w gminie W., zarzucając jej naruszenie przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elekromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymywania tych poziomów w związku z art.122 ustawy o ochronie środowiska. Pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały w części Rozdział VI, § 17, 8 MU, 9MU - tereny zabudowy jednorodzinnej " W ramach terenu ustala się lokalizację stacji transformatorowej 15/0,4 kV z 15 m strefą ochronną od strony wejścia, wykluczającą lokalizację zabudowy" oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W motywach skargi pełnomocnik skarżącego wskazał, że powyższy zapis narusza prawo, gdyż brak jest jakichkolwiek przepisów, które w stosunku do stacji transformatorowej 15/0,4 kV przewidywałyby konieczność utworzenia strefy ochronnej o zasięgu aż 15 m i to tylko od frontu tej stacji. Strefa ochronna w takim kształcie, jak stwierdził pełnomocnik, przewidziana została w analizie inżynierskiej opracowanej przy uchwalaniu planu pozostaje bez znaczenia, gdyż w tym zakresie jest ona błędna. Zasady tworzenia stref ochronnych w pobliżu stacji transformatorowych zostały po dacie uchwalenia planu zmienione rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 30 sierpnia 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymywania tych poziomów wydanych na podstawie art. 122 ustawy o ochronie środowiska. Zdaniem pełnomocnika niezależnie od zmiany stanu prawnego od czasu uchwalenia zaskarżonej uchwały to wyznaczona strefa ochronna nie została dokonana z ówcześnie obowiązującymi przepisami tj. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1980 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym szkodliwym dla ludzi i środowiska wydanym na podstawie art. 63 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska. Zarówno przepisy wykonawcze obowiązujące w dacie wydania zaskarżonej uchwały oraz obowiązujące obecnie nie dają organowi możliwości ustanowienia strefy ochronnej stacji transformatorowej 15/0,4 kV o zasięgu 15 metrów i to tylko od frontu stacji. Tego rodzaju stacja transformatorowa nie jest obiektem, który powoduje znaczne emisje elektromagnetyczne. W obecnie uchwalanych planach na terenie całego kraju strefy ochronnej przy takich stacjach nie wyznacza się bądź wyznacza się maksymalnie do 4 metrów. Za zupełnie absurdalne, zdaniem pełnomocnika skarżącego, należy uznać ustalenie w planie strefy ochronnej wyłącznie od frontu tej stacji, z czego by wynikało, że emisja elektromagnetyczna zamiast rozchodzić się równomiernie wokół stacji podąża wyłącznie w jednym kierunku. Pełnomocnik podniósł również, że przedmiotowa stacja nie została zrealizowana, mimo że od uchwalenia zaskarżonego planu upłynęło przeszło 15 lat, obecnie jej budowa jest niecelowa.