Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 października 2014 r., sygn. II SA/Wa 411/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA - Adam Lipiński Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - referent stażysta Małgorzata Ciach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2014 r. sprawy ze skargi P. K. na niewykonanie przez Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 788/13 1. wymierza Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych grzywnę w wysokości 1000 zł (jeden tysiąc złotych), 2. stwierdza, że prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. orzeczeniem z dnia [...] października 2009 r. nr [...], uznała skarżącego P. K. za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej.

W dniu [...] grudnia 2009 r. skarżący złożył wniosek w trybie art. 111 § 1 k.p.a., mylnie potraktowany przez organ jako odwołanie od powyższego orzeczenia.

Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. orzeczeniem z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...], utrzymała w mocy orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w sprawie niezdolności strony do zawodowej służby wojskowej.

Dowódca 1 Bazy Materiałowo - Technicznej w T. rozkazem personalnym z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], działając na podstawie art. 111 ust. 3, art. 115 ust. 2 i 3 i art. 122 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.), zwolnił skarżącego P. K. z zawodowej służby wojskowej i przeniósł go w stan spoczynku "wskutek ustalenia przez Wojskową Komisję Lekarską niezdolności do służby wojskowej".

Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w W. decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], stwierdziła nieważność orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] lutego 2010 r. jako wydanego z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżący wniósł w przedmiotowej sprawie na podstawie art. 111 § 1 k.p.a. wniosek o uzupełnienie decyzji, mylnie potraktowany przez organy obu instancji jak odwołanie od orzeczenia organu I instancji.