Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 września 2014 r., sygn. III SA/Wa 353/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2014 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 16 października 2013 r. nr IPPB2/415-551/13-4/MK1 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. P. S.A. z siedzibą w W. (dalej zwana: "Bankiem") we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej zwany: "p.d.f.") przedstawiła zdarzenie przyszłe:

Bank w związku z koniecznością zapewnienia ciągłości pracy (w tym w godzinach nocnych) w wybranych jednostkach (oddziałach) zapewnia pracownikom dojazd z miejsca zatrudnienia do miejsca zamieszkania w godzinach nocnych. Bank z tytułu ww. świadczeń rozpoznaje po stronie pracowników przychód. Wynagrodzenie przewoźnika uzależnione jest od liczby pracowników, którzy korzystają z przewozów (liczba pracownika x stawka = wynagrodzenie miesięczne przewoźnika). Przewoźnik w związku obniżającym się poziomem wynagrodzenia (spada liczba pracowników korzystających a wzrasta intensywność przejazdów pracowników, którzy nadal korzystają z przejazdów) nie jest zainteresowany kontynuowaniem współpracy z Bankiem na dotychczasowych zasadach. Dodatkowo kosztochłonna i pracochłonna staje się koordynacja procesu zamawiania transportu poszczególnym pracownikom (nie kończą pracy o jednej godzinie) i prowadzenia ewidencji pracowników korzystających z przewozów.

Z tych względów Bank został zmuszony do rozważenia nowych konstrukcji rozliczeń: nabywania usługi przewozu, która byłaby realizowana na stałych, wyznaczonych trasach oraz/lub o wyznaczonych godzinach. Z przewozu byłby uprawniony skorzystać każdy pracownik Banku, legitymując się przykładowo identyfikatorem służbowym. Środkiem lokomocji byłby bus albo autobus. Liczba miejsc w pojeździe byłaby dostosowana do szacunkowej i potencjalnej liczby pracowników, którzy mogliby skorzystać z przejazdu w godzinach nocnych. Środek komunikacji nie byłby zamawiany indywidualnie konkretnemu pracownikowi. Również nie byłaby prowadzona ewidencja pracowników, którzy skorzystali z danego środka komunikacji. Bank za realizację usługi wypłacałby przewoźnikowi określone zryczałtowane wynagrodzenie.