Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 września 2014 r., sygn. IV SA/Wa 710/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Korzeniowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Tomiło-Nawrocka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2014 r. sprawy ze skargi M. S.A. z siedzibą w N. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Ministra Środowiska (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) znak: [...] z [...] lutego 2014 r., wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3, art. 156 § 1 pkt 2 i art. 157 § 1 i 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku M. S.A. reprezentowanej przez pełnomocnika J. L. (dalej: strona skarżąca, Spółka), o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Środowiska z [...] listopada 2013 r. znak: [...], w której Minister Środowiska utrzymał w mocy ww. decyzję.

Stan sprawy przestawiał się następująco:

W decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 2007 r., znak: [...] (Nr [...]), udzielono firmie M. z siedzibą w K. pozwolenia zintegrowane na prowadzenie instalacji zlokalizowanych w W., przy ul. [...], obejmującej składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne o zdolności przyjmowania powyżej 10 Mg na dobę z wydzieloną kwaterą do składowania odpadów niebezpiecznych zawierających azbest i Zakładu Recyklingu Odpadów - instalacji do odzysku odpadów niebezpiecznych o zdolności przetwarzania ponad 10 Mg na dobę. Decyzja ta w części została zmieniona na podstawie decyzji Marszałka Województwa [...] z [...] czerwca 2010 r., znak: [...],[...] (Nr [...]).

Minister Środowiska w decyzji z [...] marca 2011 r., znak: [...], utrzymaną w mocy decyzją z [...] maja 2011 r., znak: [...], stwierdził nieważność ww. decyzji Wojewody [...] i Marszałka Województwa [...], jako wydanych z rażącym naruszeniem prawa.