Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 września 2014 r., sygn. III SA/Wa 1055/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Lemiesz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak, sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant referent stażysta Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2014 r. sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu decyzji ostatecznej w sprawie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2013 r. odmawiającą - L. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej także "Skarżąca", "Strona", "Spółka"), po przeprowadzeniu wznowionego postępowania, uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] lipca 2007 r. uchylającej w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2006 r. i określającej Skarżącej zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r.

Powyższe decyzje zostały wydane na podstawie następującego stanu faktycznego sprawy.

Decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił Skarżącej kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. w wysokości 2.387.705 zł. Organ wskazał, że w oparciu o materiał dowodowy zebrany w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że Skarżąca zniżyła przychody o kwotę 558.509,84 zł, na którą składały się:

1) kwota 48.491,87 zł będąca wartością odsetek z tytułu otrzymania nieoprocentowanych pożyczek od prezesa spółki M. D., będącego jednocześnie jedynym udziałowcem Skarżącej. Organ ustalił, że w 2000 r. M. D. wpłacał środki pieniężne do kasy spółki, spółka dokonywała też wypłat na jego rzecz. Dokonywane wpłaty miały na celu zachowanie płynności finansowej spółki oraz uniknięcie odpowiedzialności M. D. z tytułu nie wywiązywania się przez Skarżąca z posiadanych zobowiązań. Dyrektor UKS uznał, iż otrzymane przez spółkę kwoty wykorzystywane były do regulowania jej bieżących zobowiązań, a więc jednostka korzystała z wpłaconych pieniędzy nie płacąc z tego tytułu żadnego wynagrodzenia (np. odsetek). Ponadto stwierdzono, że w 2000 r. Spółka posiadała pożyczkę otrzymaną od M. D. w wysokości 317.500 zł, która w 2000 r. nie była spłacana. Od tej pożyczki Spółka również nie zapłaciła żadnego wynagrodzenia (odsetek). W związku z powyższym organ stwierdził, że otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki stanowi przychód dla podmiotu przyjmującego w wysokości odsetek, które kontrolowana musiałaby zapłacić, gdyby zawarła podobną umowę z podmiotem niezależnym. W sprawie wystąpiły okoliczności (powiązania kapitałowe) określone w art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej "u.p.d.p.") w związku z czym należało zastosować zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy oszacować Skarżącej dochód. Dochód organ oszacował mając na uwadze treść rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników (Dz. U. nr 128 poz. 833) kierując się treścią § 15 ww. rozporządzenia i przyjmując jako podstawę wyliczenia najniższych odsetek, jakie Skarżąca faktycznie otrzymałaby gdyby transakcja nastąpiła w sposób zgodny z zasadami rynkowymi, dane wynikające z Biuletynu Informacyjnego NPB za miesiące styczeń-grudzień 2000 r. Wyliczona wartość odsetek stanowiła przychód Skarżącej;