Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 września 2014 r., sygn. III SA/Po 1542/13

Dnia 22 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Małgorzata Górecka (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Kamila Błaszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki Akcyjnej w P na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc lipiec 2002 roku I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P z dnia [...] r. , II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w P na rzecz skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w P decyzją wydaną w dniu [...] 2008 r. określił x Spółce Akcyjnej w P wysokość zobowiązania podatkowego określonego w deklaracji dla podatku akcyzowego AKC za miesiąc lipiec 2002 r. w części dotyczącej piwa aromatyzowanego ujętego w polu 35 załącznika nr 1 do ww. deklaracji, a także odmówił stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc lipiec 2002 r. zapłaconego z tytułu sprzedaży piwa aromatyzowanego

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że spółka złożyła deklarację dla podatku akcyzowego AKC - 3 na miesiąc lipiec 2002r.. Podatek akcyzowy wykazany w deklaracji został zapłacony przez podatnika.

Spółka wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży piwa aromatyzowanego w miesiącu lipcu 2002 r., wywodząc, że cukier dodany po zakończeniu fermentacji nie może być uważany za składnik ekstraktu brzeczki podstawowej, a zawarty w produkcie gotowym cukier, należy osobno oznaczyć analitycznie i odjąć od ekstraktu rzeczywistego piwa, zanim zostanie on podstawiony do wzoru Ballinga. Podstawą wyliczenia zapłaconej kwoty podatku akcyzowego było zatem błędne przyjęcie, że wartość stopnia Plato wynosiła 8,8. Spółka podniosła, że przyjęta we wniosku skorygowana ilość stopni Plato odzwierciedla maksymalną, możliwą wartość tego parametru, która mogła być osiągnięta w zastosowanym procesie produkcyjnym.