Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 września 2014 r., sygn. II SA/Łd 484/14

Dnia 19 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędziowie: Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2014 roku przy udziale - sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Gminy Łowicz z dnia 26 listopada 2013 r. nr XLI/177/13 w przedmiocie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Łowicz oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 28 marca 2014 r. Wojewoda Łódzki, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Gminy Łowicz z dnia 26 listopada 2013 r. nr XLI/177/13 w sprawie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Łowicz, zaskarżając uchwałę w całości. Wojewoda zarzucił naruszenie prawa materialnego tj. art. 10 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) i § 7 pkt 1e Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 roku w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz. U. nr 118, poz. 1233) oraz art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r. ustawy o samorządzie gminnym w związku z § 4 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. nr 100, poz. 908) poprzez przekroczenie kompetencji, określonych w ustawie oraz naruszenie zasad uchwalania aktu planistycznego. Wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości i zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi Wojewoda wyjaśnił, że po przedłożeniu uchwały do oceny zgodności z prawem, powiadomił Radę Gminy Łowicz o wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie pismem z dnia 31 grudnia 2013 r., w którym sformułował zarzuty. W odpowiedzi na zawiadomienie, Przewodniczący Rady Gminy Łowicz złożył wyjaśnienia w piśmie z dnia 2 stycznia 2014 r., które częściowo zostały uwzględnione. W szczególności organ nadzoru uznał za wystarczające wyjaśnienia, dotyczące potwierdzenia wystąpienia o opinię o projekcie studium do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Łowiczu. Według wyjaśnień Rady Gminy, organ opiniujący nie zajął stanowiska w przypisanym terminie, dlatego uznano, że projekt został pozytywnie zaopiniowany w trybie art. 25 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Natomiast jeśli chodzi o naruszenie zasad uchwalania przedmiotowego studium, to wyjaśnienia Przewodniczącego Rady Gminy Łowicz organ nadzoru uznał za niewystarczające. Jego zdaniem, przedmiotowe studium narusza obowiązkowe zasady uchwalania aktu planistycznego określone w art. 10 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym w studium określa się w szczególności kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów, w tym tereny wyłączone spod zabudowy. W związku z tym nieprawidłowe jest wyznaczanie dla jednego terenu, kilku różnych kierunków zagospodarowania, które mogą być stosowane zamiennie. Dotyczy to terenów o symbolach: B1, ZR, U, RL, W w miejscowości Dąbkowice Górne oraz terenów o symbolach: B1, ZL w miejscowości Otolice. Ponadto, na rysunku studium oznaczono tereny symbolem RL, ale nie zawarto objaśnień dla tych terenów w legendzie rysunku oraz nie zapisano dla nich, w tekście studium, zasad zagospodarowania, co zdaniem Wojewody, stanowi naruszenie art. 10 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Za nieprawidłowe uznał też wskaźniki wysokości budynków mieszkalnych dla terenu o symbolu B2. Z zapisu na stronie 68 studium wynika bowiem, że są dopuszczalne dla zabudowy mieszkaniowej dwie lub trzy kondygnacje, co zdaniem organu nadzoru, powoduje trudności interpretacyjne zapisów. Wojewoda wskazał, że studium dopuszcza realizację obiektów produkcji energii elektrycznej, opartych na energii słonecznej na terenach rolnych R2 i R3, nie wyznaczając jednak granic tych obszarów ani ich stref ochronnych. W jego opinii, zapisy takie naruszają zasady uchwalania aktu planistycznego określone w art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którymi, jeśli na obszarze gminy przewiduje się rozmieszczenie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW, w studium wyznacza się obszary rozmieszczenia tych urządzeń wraz ze strefami ochronnymi, związanymi z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu. Z zapisów ustawy nie wynika też, ażeby jakiekolwiek urządzenia wytwarzające energie z odnawialnych źródeł energii o mocy powyżej 100 kW, nie podlegały przepisom art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie organu nadzoru, przedmiotowa uchwała zawiera także zapisy wykraczające poza uprawnienia ustawowe rady gminy. Na obszarze gminy występują stanowiska archeologiczne, dla których na stronie 74 tekstu studium ustanowiono zasady ochrony w punktach od a do f. Ustalenia studium zobowiązujące inwestora do wykonywania czynności, które są uregulowane w odrębnych ustawach bądź ustalenia, wykraczające poza zakres określony w art. 10 ust 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, są, zdaniem organu nadzoru, niedopuszczalne. Wyjaśnił, że ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w art. 10 ust. 1 i 2 ustala zakres zasad, które powinny być określone w studium. Natomiast ustalenia zobowiązujące inwestora np. do przeprowadzenia wyprzedzających ratowniczych badań wykopaliskowych, są ustaleniami wykraczającymi poza zakres ustawowy i poza kompetencje rady gminy. Studium ma określać zasady kształtowania polityki przestrzennej, a nie zobowiązywać inwestorów do podejmowania dodatkowych czynności.