Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 sierpnia 2014 r., sygn. I SA/Wr 1579/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędziowie Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent sądowy Magdalena Dworszczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi B. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości dochodu osiągniętego z pozarolniczej działalności gospodarczej w 2010 r. oraz wysokości straty za 2011 r.: oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] grudnia 2012r., określającą B. B. wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2010 r. oraz wysokość straty za 2011 r.

Jak wynikało z akt sprawy skarżąca prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych pod nazwą A. W badanym okresie rozliczeniowym po stronie przychodów zaewidencjonowała kwotę 239.817,40 zł z tytułu usług transportowych świadczonych na rzecz R. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą B. Powołując się na zebrany materiał dowodowy organ podatkowy stwierdził, że skarżąca faktycznie nie prowadziła zarejestrowanej działalności gospodarczej, zatem nie wystąpił z tego tytułu przychód oraz koszty jego uzyskania. Ustalenia te znalazły potwierdzenie w decyzji organu I instancji, w podstawie prawnej wskazującej na przepisy art. 21b oraz art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) - dalej powoływana jako O.p.

Rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym organ II instancji podzielił ustalenia i wnioski Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej. Z ustaleń tych wynikało, że skarżąca posiadała licencję na wykonywanie usług transportu drogowego rzeczy, ważną od dnia [...] listopada 2010 do [...] listopada 2025 r. oraz zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie transportu odpadów. Posiadała przyczepę [...], zakupioną w lutym 2010 r., samochód Mercedes [...], od 2011 r. ładowarkę czołową i kontener z plandeką. Z dokumentacji będącej w posiadaniu strony wynikało, że usług transportu dokonywano przy użyciu dwóch samochodów - Mecedesa [...] oraz Renault [...], będącego własnością R. K.. Skarżąca zatrudniała czterech pracowników na umowę o pracę (od lipca i sierpnia 2010 r.: W. D., C. P., M. M., S. N.). Analiza rachunków bankowych strony wykazała, że na jej konto wpływały należności za świadczone usługi, odnotowano jednak, że kwoty te były następnie wypłacane poprzez bankomat. W 2010 r. na rachunek strony wpłynęła kwota 83.371,63 zł tytułem zapłaty za usługi, wypłacono sumy: 67.510 zł oraz 11.330 zł. W kolejnym 2011 r. wpłacono 199.626,28 zł, wypłacono 179.280 zł oraz 6.570 zł. Organ podatkowy ustalił ponadto, że prowadząc działalność w zakresie usług transportowych, skarżąca nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup paliwa. Strona odmówiła przesłuchania jej w charakterze strony, do akt sprawy włączono natomiast materiały zebrane w toku postępowania prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze (protokoły przesłuchania strony, M. D., A. J., R. K.) oraz akt oskarżenia przeciwko m.in. R. K., A. J. o to, że w latach 2010 - 2011 brali udział w grupie przestępczej kierowanej przez M. D., mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na udaremnianiu oraz znacznym utrudnianiu stwierdzenia przestępczego pochodzenia środków płatniczych pochodzących z przestępstw oraz przestępstw skarbowych. Z dokumentu tego wynikało, że R. K. i A. J. przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów. Ponadto z ustaleń Prokuratury Okręgowej w L. wynikało, że za obrotem złomem pochodzącym z czynów zabronionych stoi zorganizowana sieć podmiotów gospodarczych i osób, z których każda miała przypisane zadanie: pozyskania złomu z nielegalnego źródła (M. D.), jego legalizację poprzez dokonywanie fikcyjnych transakcji, wprowadzanie do obrotu zalegalizowanego produktu i obracanie środkami finansowymi, pranie brudnych pieniędzy (A. J., R. K., M. D.). Organ podatkowy wskazał też, że ww. dokumenty były wykorzystane w postępowaniu podatkowym prowadzonym wobec R. K.. Procedurę tę zakończono wydaniem decyzji określającej zobowiązanie. Wynika z nich, że R. K. nie prowadził działalności gospodarczej, jego czynności ograniczały się do podpisywania dokumentów, które przedstawiał mu M. D.. Za okres od sierpnia 2010 r. do stycznia 2011 r. pozyskano [...] faktury dokumentujące zakup towaru przez R. K. na kwotę 10.895.246 zł, nabytych od 6 kontrahentów. Po przeprowadzeniu czynności kontrolnych wykazano, że ww. faktury nie dokumentują rzeczywistości. R. K. zeznał, że inicjatywa założenia firmy pochodziła od A. J. i M. D., R. K. nie prowadził działalności, wszystkim zajmował się faktycznie M. D., który posiadał drugi komplet pieczątek jego firmy B. Osoba ta zajmowała się dokumentacją, którą R. K. jedynie podpisywał, nie nawiązywał żadnych kontraktów handlowych, zamówień, nie odbierał pieniędzy. Odnośnie współpracy ze skarżącą R. K. zeznał, że poznał ją poprzez M. D. u niego w domu, umowę o współpracy sporządził M. D., podobnie jak umowę o dzierżawę ładowarki. Wszystkie sprawy R. K. załatwiał z M. D., bez udziału skarżącej. Nie przekazywał jej żadnych dokumentów, nie przekazywał też nic kierowcom, nic nie wiedział o trasach przewozu, towarze, awariach pojazdów, nie otrzymywał tachografów, nie przekazywał pieniędzy na zakup paliwa. W swojej firmie segregował i pilnował złomu, woził faktury, wybierał pieniądze z bankomatu i przekazywał je M. D. (dziennie powyżej 150.000 zł), wykonywał wszystkie polecenia M. D.. Przesłuchany w charakterze świadka (w postępowaniu dotyczącym R. K.) R. S. - od którego R. K. wynajmował hale w S. - zeznał, że wg jego wiedzy w hali nie prowadzono działalności w zakresie skupu i sprzedaży złomu, była zamknięta. Zaobserwował, że był przywieziony dużymi samochodami złom, który następnie został wywieziony. Organ podatkowy wskazał na wyjaśnienia R. K., że do hali miał być przywieziony złom w niewielkiej ilości i wartości w celu stworzenia wrażenia prowadzenia tam działalności gospodarczej.