Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2014 r., sygn. VI SA/Wa 3382/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant st. ref. Renata Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi J. Sp. z o.o. z siedzibą w K. w likwidacji na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie o unieważnienie prawa ochronnego na wzór użytkowy oddala skargę

Uzasadnienie

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (zwany dalej organem) decyzją

z dnia [...] września 2012 r. nr [...] po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] sierpnia 2012 r. sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na wzór użytkowy pt. "[...] udzielonego na rzecz J. C. z W. (zwanego dalej uprawnionym), na skutek sprzeciwu złożonego przez J. Sp. z o.o. z K. (zwaną dalej wnoszącym sprzeciw/wnioskodawcą /skarżącym), działając na podstawie art. 246 oraz art. 247 ust.2, a także art. 94 i art. 25 w związku z art. 100 ust 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej pwp) oraz na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 pwp sprzeciw oddalił oraz przyznał uprawnionemu zwrot kosztów postępowania w sprawie.

Do Urzędu Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej wpłynął w terminie sprzeciw wobec prawomocnej decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na rzecz uprawnionego, na wzór użytkowy pt. "I.", zgłoszony do ochrony w dniu [...] czerwca 2008 r.

Wnoszący sprzeciw wskazał, że sporny wzór użytkowy nie spełnia ustawowych warunków określonych w art. 94 ust. 1 i 2 oraz art. 25 ust 1 i 3 (w związku z art. 100) pwp, gdyż rozwiązanie w dacie zgłoszenia nie było nowe i nie spełniało warunku użyteczności. Przedmiotowej decyzji zarzucił ponadto naruszenie art. 49 ust. 1 oraz naruszenie art. 11 ust 1 pwp. Jako dowody szkodzące nowości cech i użyteczności spornego wzoru wskazał dwa opisy ochronne wzorów użytkowych: [...]. Stwierdził, że w obu wskazanych rozwiązaniach płyty okładzinowe zawierają wszystkie istotne cechy przedmiotowego (spornego) wzoru użytkowego, więc dowodzą braku nowości spornego wzoru. Jedyną różnicą w budowie porównywanych płyt ([...] i wcześniejszego [...]) są "przerwy fugowe" zastrzegane w części znamiennej zastrzeżenia 1, które, zdaniem wnoszącego sprzeciw, nie mają żadnego wpływu na istotę wzoru jako całości i są bez znaczenia.