Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2014 r., sygn. I SA/Wr 515/13

Prawo pomocy; Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale I w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju smarowego postanawia: odmówić zmiany postanowienia z dnia 5 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 515/13 odmawiającego stronie skarżącej przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Uzasadnienie: Skarżąca spółka wniosła do tut. Sądu skargę na wskazaną w komparycji postanowienia decyzję. W terminie otwartym do uiszczenia wpisu w kwocie 1.056 zł skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych (akta sądowe sprawy, karta nr [...]). W uzasadnieniu wniosku podała, że jest wobec niej prowadzona egzekucja należności w wysokości ponad 5.000.000 zł z tytułu należności publicznoprawnych. Ponadto w wyniku zajęcia przez Urząd Celny towaru o wartości ponad 300.000 zł w 2011 r., spółka została pozbawiona możliwości uzyskania zapłaty za ten towar od kontrahenta. Zwrócono też uwagę, że strona wniosła do tutejszego Sądu siedem skarg (sygn. akt I SA/Wr 511-517), w związku z czym zobligowana jest do uiszczenia wpisów sądowych w łącznej kwocie 7.334 zł. Zgodnie z oświadczeniem o majątku i dochodach, wysokość kapitału zakładowego spółki wynosi 400.000 zł, wartość środków trwałych 0 zł, a wysokość straty za ostatni rok obrotowy (2012) 72.117,31 zł. Stan kont na trzech rachunkach bankowych na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wynosił 0 zł. Strona nadto podała wyniki finansowe za lata 2010 i 2011 r., które były dodatnie i wynosiły odpowiednio 195.307,98 zł i 185.573,46 zł. Z dokumentów złożonych na wezwanie, skierowane na podstawie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) wynika, że za 2012 r. spółka uzyskała przychód w kwocie 1.604.787,16 zł. Na koniec 2012 r. należności krótkoterminowe wynosiły 1.870.374,21 zł, a zobowiązania krótkoterminowe - 1.214.567,86 zł. Na ww. wezwanie przedłożono wydruk historii tylko jednego rachunku bankowego z saldem ujemnym w kwocie 19.25 zł, nie nadesłano wydruków z księgi podatkowej za luty, marzec i kwiecień 2013 r. Postanowieniem z dnia 5 czerwca 2013 r. referendarz sądowy odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów. Sprzeciw od tego orzeczenia został postanowieniem Sądu z dnia 19 sierpnia 2013 r. odrzucony jako spóźniony. Postanowieniem z dnia 23 września 2013 r. odmówiono stronie przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu. Po rozpoznaniu zażalenia skarżącej, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 8 listopada 2013 r. sygn. akt I GZ 506/13 oddalił zażalenie na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I doręczonym skarżącej w dniu 6 lutego 2014 r., ponownie wezwano skarżącą do uiszczenia, w terminie 7 dni, wpisu od skargi. Strona nie uiściła wpisu w zakreślonym terminie. W terminie otwartym do uiszczenia wpisu złożyła natomiast kolejny wniosek na urzędowym formularzu PPPr. z dnia [...] lutego 2014r. (data nadania). Wniosek zasadniczo zawierał tożsame uzasadnienie z uzasadnieniem wniosku rozpoznanego przez referendarza w dniu 5 czerwca 2013 r. Jedyną nową okolicznością było zwiększenie obciążenia finansowego strony z powodu ilości spraw zawisłych przed tut. Sądem na skutek skarg strony. We wniosku podano, iż suma wszystkich wpisów wynosi obecnie 49.640,00 zł Nieprawomocnym obecnie postanowieniem z dnia 10 marca 2014 r. Sąd odrzucił skargę strony z powodu nieuiszczenia wpisu od skargi. Spółka w ustawowym terminie złożyła skargę kasacyjną od powyższego rozstrzygnięcia. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej w kwocie 528 zł strona skarżąca złożyła w dniu 22 kwietnia 2014r. (data nadania) kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych o treści tożsamej z wnioskiem poprzednio złożonym. Nadto na wezwanie referendarza z dnia 11 kwietnia 2013r. strona nadesłała wykaz wszczętych wobec niej postępowań egzekucyjnych dotyczących należności publiczno-prawnych. Pomimo wezwania nie nadesłała natomiast historii rachunków bankowych, bilansu oraz rachunku zysków i strat za styczeń i luty 2014 r. i bilansu oraz rachunku zysków i strat za 2013 r. wnosząc o przedłużenie terminu do złożenia dodatkowych dokumentów. Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2014 r. referendarz sądowy odmówił skarżącej spółce przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W sprzeciwie strona polemizowała z orzeczeniem referendarza. Do sprzeciwu dołączono bilans - sprawozdanie za 2013 r. nie dołączono natomiast historii rachunków bankowych, bilansu oraz rachunku zysków i strat za styczeń i luty 2014 r. oraz rachunku zysków i strat za 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Mając powyższe na uwadze Sąd ponownie rozpoznał na podstawie zebranego materiału dowodowego wniosek strony o przyznanie jej prawa pomocy, stosując przepisy regulujące kwestię zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem intencją wnioskodawcy w niniejszej sprawie było uzyskanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Rozpatrując wniosek strony o przyznanie prawa pomocy obejmujący zwolnienie od kosztów sądowych wskazać należy, iż strona skarżąca skorzystała już z możliwości złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy. Prawomocnym postanowieniem referendarza w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu z dnia 5 czerwca 2013 r., odmówiono stronie przyznania prawa pomocy. Postanowienie referendarza z dnia 5 czerwca 2013 r. na mocy art. 259 § 3 p.p.s.a., wobec prawomocnego odrzucenia sprzeciwu, ma skutek prawomocnego orzeczenia sądu. Ponowne wnioski o prawo pomocy złożone przez stronę skarżącą (z dnia 12 lutego i 22 kwietnia 2014r.) należy więc uznać za wniosek o zmianę postanowienia referendarza z dnia 5 czerwca 2013 r., odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W art. 165 p.p.s.a. wskazano, iż postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Jednakże warunkiem przyznania prawa pomocy w określonej sprawie jest wyczerpujące udokumentowanie stanu majątkowego wnioskodawcy, wskazującego na zasadność uwzględnienia wniosku. Zmiana prawomocnego orzeczenia musi wiązać się z zmianą okoliczności sprawy, która to zmiana powinna była zaistnieć po tym, jak Sąd rozstrzygnął pierwszy wniosek strony w tej materii, czyli po dniu 5 czerwca 2013 r. Podkreślić należy, że zmiana okoliczności winna dotyczyć stanu majątkowego strony i jej możliwości płatniczych, a ponadto wskazane kwestie muszą być udokumentowane w tak samo rzetelnym stopniu, jak w pierwotnym wniosku o prawo pomocy. Jest to niezmiernie istotne, ponieważ zmiany stanu faktycznego lub prawnego uzasadniające zmianę lub uchylenie postanowienia w trybie art. 165 p.p.s.a. muszą dotyczyć okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy tak, by uzasadniały zmianę lub uchylenie postanowienia (zob. postanowienie NSA z dnia 24 stycznia 2012 r., I GZ 9/12, LEX 1108666).