Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. III SA/Wa 3137/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2014 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz S. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. kwotę 8 217 zł (słownie: osiem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z akt administracyjnych wynika, iż Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B.. w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w S. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej (dalej jako: "Skarżąca", "Spółka") w zakresie rzetelności deklarowania podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych za lata 2006-2009, decyzją z dnia [...] marca 2013r. określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. w kwocie 2 353 089 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za poszczególne miesiące 2007 r., tj. za styczeń 11 763 zł, luty 10 671 zł, marzec 14 882 zł; kwiecień 15 674 zł; maj 14 446 zł; czerwiec 14 043 zł; lipiec 11 646 zł; sierpień 11 147 zł; wrzesień 13 999 zł; październik 10 950 zł; listopad i grudzień 19 252 zł.

W 2007r. Skarżąca posiadała koncesję na urządzanie gier na automatach o niskie wygrane, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 ze zm.). Spółka w zeznaniu podatkowym CIT 8 za 2009 r. zadeklarowała przychody z tytułu urządzania gier na automatach, w lokalach użytkowych, wynajętych na terenie kraju. W kapitale zakładowym Spółki udziały posiadała G. Sp. z o.o., która również posiadała zezwolenie na urządzanie gier na automatach do gier o niskie wygrane. Pomiędzy tymi Spółkami występowały także powiązania osobowe, m. in. S. M. był zatrudniony jako [...] w obu Spółkach, a M. D., udziałowiec Skarżącej był jednocześnie Dyrektorem Oddziału Spółki G. w J.. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zeznań świadków, przeprowadzonych postępowań kontrolnych u kontrahentów oraz dowodów znajdującym się w aktach śledztwa [...] prowadzonego przez Prokuraturę Apelacyjną w B. uznał, że faktury VAT wystawione przez Spółkę E. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na rzecz Skarżącej od stycznia 2006r. do sierpnia 2009r., tytułem świadczenia usług serwisowych i konserwacyjno- naprawczych na podstawie zawartej umowy z dnia 2 stycznia 2006r., nie dokumentują rzeczywistego świadczenia przedmiotowych usług. W 2007r. kwota faktur VAT wynosiła 10 408 513, 41 zł. W świetle ustalonego stanu faktycznego oraz na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej jako "u.p.d.o.p.") organ I instancji zakwestionował kwotę 10 408 513, 41 zł. jako koszty uzyskania przychodów Skarżącej. W ocenie organu od 2 września 2009 r. w/w proceder fikcyjnych faktur przejęła powołana wyłącznie w tym celu A. Sp. z o.o. z siedzibą w K., która zawarła umowy serwisowe z większością tych samych podwykonawców co E.. Ponadto zarówno E. jak i A. podpisały podobne umowy z G..