Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. VI SA/Wa 145/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant st. ref. Paulina Stylińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi B. Spółka jawna B.P. M. z siedzibą w P. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy "[...]" oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2013 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (dalej Urząd Patentowy RP) oddalił wniosek B. Sp. j. [...] z siedzibą w P. o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "TARCZNIK BR" R [...], udzielonego na rzecz O., INC., z siedzibą w L., [...]. Jako podstawę zaskarżonej decyzji wskazano art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 130, art. 131 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 r. (j.t. Dz. U. 2003 r., nr. 119, poz. 1117 ze zm.), dalej p.w.p.

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z lipca 2008 r. Urząd Patentowy RP udzielił prawo ochronne na słowny znak towarowy "TARCZNIK BR" na rzecz S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej zgłaszający, poprzedni uprawniony). Znak ów został zarejestrowany z pierwszeństwem od 16 kwietnia 2007 r., do sygnowania towarów w klasie 1, tj. nawozów oraz klasie 5, tj. środków ochrony roślin, pod numerem R [...].

Następnie decyzją z kwietnia 2012 r. Urząd Patentowy RP w rejestrze spornego znaku towarowego wykreślił: "S. Sp. z o.o. z siedzibą w W." i w jej miejsce wpisał "O., INC., L., [...]" - dalej jako uprawniony, uczestnik postępowania.

W międzyczasie - bo w styczniu 2009 r., do Urzędu Patentowego RP wpłynął wniosek B. Sp. j. [...] z siedzibą w P. (dalej wnioskodawca, skarżący) o unieważnienie prawa ochronnego na sporny znak towarowy. Jako podstawę prawną swojego żądania wnioskodawca wskazał art. 255 ust. 1 pkt 1 oraz art. 164 w zw. z art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2, a także art. 131 ust. 1 pkt 2 oraz 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. Zarzuty dotyczyły braku dostatecznych znamion odróżniających spornego oznaczenia i zawartej w nim informacji, odnośnie przeznaczenia towarów, dla których sygnowania znak jest chroniony. Podniesiono, że charakter spornego znaku towarowego sprzeczny jest z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami, gdyż jego zgłoszenie zostało dokonane w złej wierze.