Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. III SA/Wa 262/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak, sędzia WSA Grażyna Nasierowska, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania od nadpłat oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu podatku od towarów i usług za okresy od grudnia 2007 r. do kwietnia 2009 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 13 777 zł (słownie: trzynaście tysięcy siedemset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpoznaniu odwołania z dnia 22 maja 2013 r. wniesionego przez S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwaną dalej: "Skarżącą") od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] odmawiającej wypłaty oprocentowania - od nadpłat oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu podatku od towarów i usług za okresy od grudnia 2007r. do kwietnia 2009r. - liczonego od dnia uiszczenia nienależnego podatku od towarów i usług do dnia dokonania zwrotu, decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] listopada 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. wskazał, iż w dniu [...] maja 2013 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. wydał decyzję nr [...], w której odmówił Skarżącej wypłaty oprocentowania - od nadpłat oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2007r. do kwietnia 2009r., liczonego od dnia uiszczenia nienależnego podatku VAT do dnia dokonania zwrotu. Z uzasadnienia decyzji organu podatkowego pierwszej instancji wynikało, iż w dniu 19 marca 2012 r. Skarżąca złożyła wniosek o zwrot nadpłat w podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2007r. do kwietnia 2009r., wraz z wpłaconymi odsetkami oraz żądanie o wypłatę oprocentowania od przedmiotowej nadpłaty w podatku VAT, liczonego od dnia uiszczenia nienależnego podatku VAT. Jednocześnie z wnioskiem zostały złożone korekty deklaracji VAT-7 za okresy od grudnia 2007r. do kwietnia 2009r. Jak wynika z przedstawionej przez Skarżącą dokumentacji, nadpłaty za okresy od grudnia 2007r. do kwietnia 2009r. powstały w wyniku korekty (zmniejszenia) podatku należnego dotyczącej opodatkowania dostawy usług ubezpieczenia przedmiotów leasingu. Skarżąca wyjaśniła również, że w ramach prowadzonej działalności leasingowej w okresach objętym przedmiotowym wnioskiem oferowała klientom usługę ubezpieczenia przedmiotów leasingu. Skarżąca zawierała z ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia i pokrywała składkę, która następnie była refakturowana na jej klientów. Skarżąca uznawała, iż usługa ubezpieczenia oferowana klientom korzystała ze stawki właściwej dla usług ubezpieczeniowych, tj. była zwolniona z VAT, a konsekwencji z taką stawką refakturowała ona usługi ubezpieczeniowe na klienta. Jednakże w związku ze stanowiskiem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 8 listopada 2010 r. (sygn. akt I FPS 3/10), w której Sąd uznał, iż podmiot świadczący usługi leasingu powinien włączyć do podstawy opodatkowania tych usług koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu Skarżąca złożyła w 2011 r. korekty deklaracji VAT-7 za okresy od grudnia 2007r. do kwietnia 2009r. oraz dokonała stosownych wpłat wraz z należnymi odsetkami. Ponadto przedmiotowe korekty deklaracji zostały złożone przez Skarżącą celem dostosowania się do interpretacji zawartej w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 17 stycznia 2013r. (sygn. C-224/11). Organ podatkowy pierwszej instancji odnosząc się do przedmiotowego wniosku Skarżącej nie zgodził się ze stanowiskiem Skarżącej, iż przedmiotowa nadpłata powstała w trybie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) - zwana dalej: "O.p." - w wyniku orzeczenia TSUE. Zdaniem tego organu, tryb zwrotu nadpłaty, o którym mowa w art. 74 O.p. ma charakter szczególny i znajdzie zastosowanie tylko wówczas, gdy zostało wydane orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności przepisu prawa podatkowego, kreującego obowiązek podatkowy lub orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, stwierdzające niezgodność krajowego ustawodawstwa z przepisami wspólnotowymi. Podatek zapłacony na podstawie przepisu krajowego zakwestionowanego przez TSUE jako naruszający prawo wspólnotowe, jest świadczeniem zapłaconym bez podstawy prawnej, a więc nienależnie. Tym samym spełnia warunki uznania go za nadpłatę. Z tego względu w ocenie organu pierwszej instancji, orzeczenia Trybunału odnosić się musi do tego przepisu prawa krajowego, na podstawie którego doszło do wykonania zobowiązania. Natomiast w rozpatrywanej sprawie taka sytuacja nie wystąpiła, albowiem wydane (i wskazane przez podatnika) orzeczenie TSUE, dotyczyło wątpliwości interpretacyjnych i nie skutkuje koniecznością zmiany przepisów prawa krajowego, celem dostosowania ich do prawa wspólnotowego. Ponadto orzecznictwo NSA nie ma prawotwórczego charakteru i może być ono rozpatrywane w kategoriach stosowania prawa, a nie jego tworzenia. Organ pierwszej instancji zauważył też, że opodatkowanie usług ubezpieczenia stawką podatku 22 % nastąpiło z inicjatywy samej Skarżącej i nie wynikało z realizacji istniejącego przepisu krajowego. Podsumowując organ pierwszej instancji wskazał, iż do oprocentowania przedmiotowych nadpłat mają zastosowanie przepisy art. 78 § 3 pkt 3 lit. c) O.p., w myśl których oprocentowanie przysługuje od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z skorygowanym zeznaniem (deklaracją), jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie, o którym mowa w art. 77 § 1 pkt 6 O.p., chyba że do opóźnienia w zwrocie nadpłaty przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent.