Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. I SA/Go 277/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Głowacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi R.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę.

Uzasadnienie

R.S., reprezentowany przez radcę prawnego M.W., wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] utrzymującą w mocy wydaną w pierwszej instancji decyzję tego organu z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. od dochodów nieznaudujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Zaskarżona decyzja została wydana, na tle następującego stanu faktycznego sprawy.

Wnioskami z dni [...] września 2013 r., na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) R.S. wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2003 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] września 2002 r. nr [...]. Jednocześnie wniósł o uchylenie decyzji Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2003 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej i umorzenie postępowania w sprawie.

Uzasadniając wniosek skarżący powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09. Wskazał, że Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obarczony poważnymi wadami legislacyjnymi dotyczącymi jego konstrukcji i treści nie spełniając nawet zwykłego standardu poprawności legislacyjnej. W ocenie skarżącego przepis ten nie może być podstawą do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe.