Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 maja 2014 r., sygn. VI SA/Wa 164/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant st. ref. Katarzyna Zielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. sprawy ze skargi O. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia interpretacji odnośnie obowiązku wnoszenia opłat za prawo do dysponowania częstotliwością oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] listopada 2013 r. a Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE) utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z [...] maja 2013 r., która udzielił O. Sp. z .o.o. z siedzibą w K. (dalej skarżąca) interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia daniny publicznej. Jako podstawę zaskarżonej decyzji podano art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 267), dalej k.p.a. w zw. z art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (j.t. Dz. U. z 2010 r. nr 220, poz. 1447 ze zm.), dalej u.s.d.g. i art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. nr 171, poz. 1800 ze zm.), dalej p.t.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W kwietniu 2013 r. skarżąca wniosła do Prezesa UKE o wydanie interpretacji w zakresie podstawy uiszczania opłat telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 185 p.t.

W uzasadnieniu wskazała, że "prowadzi działalność nadawczą w zakresie radiofonii, w ramach której występuje o decyzje rezerwacji częstotliwości a następnie, aby w ramach dysponowania częstotliwością użytkować konkretne stacji nadawcze, występuje o decyzje o pozwoleniu radiowym. W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy zachodzi potrzeba przejściowej zmiany lokalizacji stacji nadawczej. Zgodnie z Ustawą z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne [ustawą: Prawo telekomunikacyjne] opłaty za częstotliwość w zakresie radiofonii ustalane są albo w decyzji o rezerwacji częstotliwości albo w decyzji o pozwoleniu radiowym w oparciu o warunki techniczne wykorzystania częstotliwości określone zarówno w jednej, jaki drugiej decyzji". Z powyższych względów w jej ocenie opłata powinna być taka sama, niezależnie od decyzji, na podstawie której została ustalona. Strona podkreśliła przy tym, że w praktyce pojawiają się sytuacje, gdy opłaty te się różnią. Jako przykład wskazała sytuację "zmian dokonywanych w lokalizacjach stacji nadawczych, dokonywanych przez radio, w celu np. przetestowania nowej lokalizacji" i zauważyła, że w takiej sytuacji występuje o tzw. tymczasowe pozwolenie radiowe. Nadto podniosła, że Prezes UKE w takich przypadkach - wydania tymczasowego pozwolenia radiowego w związku z np. zmianą lokalizacji stacji nadawczej, pobiera obecnie opłatę wyższą, czyli w praktyce podstawą naliczania opłaty jest decyzja, z której wynika opłata wyższa. Taką praktykę skarżąca uznała za całkowicie bezpodstawną i dlatego w jej ocenie należy rozstrzygnąć, na podstawie której decyzji naliczać należy opłatę, o której mowa w art. 185 p.t. Skarżąca podała jednocześnie, że przepis art. 185 ust. 1 i ust. 3 p.t. stanowi, że opłatę wynikającą z decyzji o tymczasowym pozwoleniu radiowym powinno się ustalać i uiszczać jedynie wtedy, gdy nie ma odpowiedniej decyzji o rezerwacji częstotliwości. Skarżąca wskazała, że należy przyjąć, iż przeniesienie stacji nadawczej jest dokonywane w ramach decyzji administracyjnych o rezerwacji częstotliwości, stanowiąc faktyczną zmianę jednego z jej elementów. Ponadto wydanie decyzji o tymczasowym pozwoleniu nie może powodować zmiany opłaty, tym bardziej, że decyzje te wydawane są tymczasowo (co do zasady na okres do 6 miesięcy) i po krótkim czasie może dojść do ponownego wykorzystania pierwotnej lokalizacji stacji nadawczej. Uzależnienie zatem wysokości opłat od tymczasowego pozwolenia wprowadziłoby niepewność, co do wysokości opłaty. W ocenie skarżącej interpretacja taka jest dodatkowo nieuzasadniona również z uwagi na to, że tymczasowe pozwolenie radiowe wydawane jest najczęściej w sytuacjach losowych, nagłych, niezależnych od niej.