Wyrok WSA w Łodzi z dnia 22 maja 2014 r., sygn. I SA/Łd 346/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędziowie: Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Sędzia WSA Joanna Tarno Protokolant: Pomocnik sekretarza Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2014 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości odsetek za zwłokę od nieuregulowanych miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2005 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Łd 346/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r., którą określono T. P. wysokość odsetek za zwłokę od nieuregulowanych miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2005 r. w łącznej kwocie 4.518,- zł.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły po przeprowadzonej kontroli podatkowej, w której stwierdzono, iż podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów firmy, poprzez ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków na zakup oleju napędowego w oparciu o faktury VAT wystawione przez Sp. z o.o. A. oraz Sp. z o.o. B.. Organy podatkowe uznały, iż faktury wystawione przez te podmioty nie dokumentują rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych - opisanych w ich treści sprzedaży oleju napędowego. Wystawcy tych faktur nie mogli bowiem dokonać sprzedaży oleju napędowego zgodnie z treścią faktur, albowiem nie byli faktycznie właścicielem tego paliwa. Podatkową księgę przychodów i rozchodów skarżącego uznano za nierzetelną, gdyż zapisy w niej dokonywano z naruszeniem § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2003 r. Nr 152 poz. 1475 ze zm.). W konsekwencji uznano, na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako O.p.), za nie stanowiącą dowodu tego co wynika z zawartych w niej zapisów w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów, w zakresie udokumentowania zakupu oleju napędowego od firm A. i B.. Konsekwencją powyższego było zakwestionowanie wydatków udokumentowanych tymi fakturami, jako niestanowiących kosztu uzyskania przychodu - w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).