Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 maja 2014 r., sygn. II SA/Łd 334/14

Dnia 23 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant st. sekr. sąd. p.o. asystenta sędziego Dominika Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2014 roku sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na uchwałę Rady Gminy Nowosolna z dnia 13 czerwca 2005 roku nr XXXIII/225/05 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna oddala skargę. LS

Uzasadnienie

W dniu 17 lutego 2014 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 594) - dalej w skrócie "u.s.g.", wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Gminy Nowosolna nr XXXIII/225/05 z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna, w zakresie dotyczącym § 27 pkt 8 uchwały, który odnosi się do sposobu zagospodarowania terenów oznaczonych na mapie będącej załącznikiem nr 1.2. do uchwały symbolem 2.R.1, wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały w tym zakresie. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:

1. art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) - dalej: "u.p.z.p.", w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez naruszenie zasady proporcjonalności, poprzez wprowadzenie ograniczenia prawa własności na terenach, w obrębie których znajduje się nieruchomość będąca przedmiotem własności skarżącego, które nie jest konieczne i adekwatne do celu ograniczenia, w szczególności ochrony środowiska i krajobrazu na przedmiotowych terenach,

2. art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, poprzez naruszenie zasady równości, przez nieproporcjonalne, niekorzystne dla skarżącego zróżnicowanie sposobu wykonywania prawa własności przez skarżącego i właścicieli nieruchomości sąsiednich, w sytuacji gdy stopień zróżnicowania nie jest uzasadniony koniecznością ochrony jakiegokolwiek usprawiedliwionego interesu, w szczególności ochrony środowiska i walorów krajobrazowych terenów, w obrębie których znajduje się nieruchomość będąca przedmiotem własności skarżącego.